Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

ΠΡΩΙΝΟ

Όσο προχωρούσε η νύκτα, οι φωνές της θάλασσας, έξω, ξεθύμωναν.

Το πρωί πονούσε το γόνατο (το ζόρισα στην προσπάθεια να ξεβουλιάξουμε το καΐκι του φίλου), και υπήρχε μια μικρή ζάλη (οι μπύρες, ο ήλιος…), άρα ζω (ως γνωστόν αν μετά τα πενήντα σηκωθείς το πρωί και δεν σε πονά τίποτα, ψάξε μπας και πέθανες και δεν το πήρες χαμπάρι).

Οι κουβέντες της θάλασσας, κύμα στο κύμα, τώρα είναι ήρεμες, αλλά δυναμικές. Είναι μετά την οργή, όταν μπορεί πια ο ένας να ακούσει τον άλλο και ίσως και να τον καταλάβει και στην περίπτωση πάθους να υπάρξει αναζωπύρωση με όλα τα επακόλουθα.

Η προηγηθείσα οργή της θάλασσας δεν νομίζω ότι είχε αφορμή το θέμα της Ξυλοκερατιάς. Είναι πολύ πιο σοβαρή και δυνατή η θάλασσα από τη μιζέρια μας.

Ο πρωινός καφές πάνω από το κύμα, είναι ο ανταγωνιστής του καφέ στη βάρκα, κατά το ψάρεμα. Το πιο εύκολο κερδίζει σήμερα, και για να δικαιωθεί η επιλογή μου, περιμένω την τοπική φώκια ή τα δελφίνια να κάνουν εμφάνιση, παρότι δεν υπάρχουν σημαδούρες από δίκτυα. Οι ξιφίες τελευταία κάνουν τα ακροβατικά τους το απόγευμα.
Τελικά σήμερα παρέα μου έκαναν μόνο τα πιστά και λαλίστατα σπουργίτια της αλμύρας και οι ακροβολισμένοι υπομονετικοί γλάροι (αυτή την εποχή εκπαιδεύουν τους νέους), ενώ από το βουνό κακάρισαν οι πέρδικες (είναι γνωστός αυτός που θα τις σκοτώσει και όμως και σε αυτή την περίπτωση δεν κάνουμε τίποτα).

To speed runner χθες έκανε πάλι το θαύμα του, τα σάρωσε όλα στην παραλία. Σε πιάνει αγανάκτηση με την αδιαφορία τους και την αδυναμία σου να τους αντιμετωπίσεις.

Πάμε ψάρεμα; Καλύτερα να πάμε να μαζέψουμε τις τελευταίες μπουκούνες της χρονιάς. Θα πάρω και τον φορητό να δω τα μηνύματα, τις αντιπροτάσεις στο ΜΔ και να αναρτήσω ένα νέο κείμενο.

Αυτή η υπόθεση του blog σε περιορισμένο χώρο και η συζήτηση ανώνυμα, γνωστών – άγνωστων, έχει ενδιαφέρον. Είναι μια άσκηση ισορροπίας γιατί περισσότερο γνωστοί είμαστε και λίγο άγνωστοι (έχει πλάκα όταν κάποιοι κριτικάρουν ανώνυμα όσους γράφουν ανώνυμα). Και εγώ γνωστός - άγνωστος, με την έννοια ότι όλοι όσοι ενδιαφέρονται γνωρίζουν το όνομα, αλλά δυσκολεύονται στη μορφή (δεν είμαι επικοινωνιακός τύπος, μου αρέσουν οι φίλοι, η παρέα και καθόλου οι φανφάρες).

Προχθές συμμαθητής μου λέει.
- Μωρέ εσύ είσαι που πας για δήμαρχος;
Γέλασα από βάθους καρδιάς.
Ο συμμαθητής συνέχισε.
- Εγώ είπα ότι είσαι σοβαρός και έξυπνος άνθρωπος και τέτοια βλακεία δεν πιστεύω να κάνεις. Άκου, αφού έχεις όρεξη κάνε κάτι άλλο, φίλοι της Μήλου ας πούμε, και αν είναι σωστό ο κόσμος θα το υποστηρίξει, καταλαβαίνει ο κόσμος.

Τα αντίθετα, μου είπε άλλος φίλος, με την σημείωση ότι ήδη άρχισε προσπάθεια προσωπικής υπονόμευσης μου, αφού οι απόψεις δύσκολα παλεύονται, ενώ τα πρόσωπα όλο και κάτι έχουν ή και τους προσάπτεις. Αυτή η σημείωση με παρακίνησε να γράψω τούτο το κλασσικό κομμάτι για blog, να βοηθήσω τους Ιζνογκούντ στο έργο τους και να πούμε στη διαπασών όσα μεταξύ μας δεν λέμε ανοικτά.

Στο δρόμο η ελευθερία της jazz δεν μου ταίριαζε και προτίμησα τον Πορτοκάλογλου «δεν μας συγχωρώ», «ότι δεν σε σκοτώνει», και μετά ο κάμπος με την χωρητικότητά του και η επιστροφή ( 09.30 η ώρα) με την υπέροχα ισορροπημένη αίσθηση της χαρμολύπης (δεν κατάλαβα από πού την πήρα μαζί μου).

Η συζήτηση της θάλασσας έχει ζωηρέψει, μοιάζει κουβέντα καφενείου που κανένας δεν θέλει να την ανάψει με κάποια προβοκάτσια… όμως η θάλασσα είναι απρόβλεπτη (ένας χαρακτηρισμός που μου έχει αποδοθεί και εμένα) και από ήρεμη δύναμη, γίνεται καταστροφική δύναμη και μετά γαλήνια.

Πάω για μπάνιο, η παραλία είναι έρημη, και τα λέμε…

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ζητώ συγγνώμη αγαπητέ μου φίλε, αλλά δεν κατάλαβα τί πρέπει να πούμε στη διαπασών που υποτίθεται δεν το λέμε μαζί μας ανοικτά. Εδώ στο Blogg ο χώρος είναι ανοιχτός σε όλες τις απόψεις και καλωσορίζουμε και τις δικές σου. Διότι καλή είναι η βαρκάδα, αλλά ακόμη καλύτερες οι απόψεις και προτάσεις.
Υ.Γ. Από όσο ξέρω, οι εκλογές γιά Τοπική Αυτοδιοίκηση αργούν. Κάνε λίγο υπομονή, δεν άρχισε ακόμη η προεκλογική περίοδος...

Ανώνυμος είπε...

Μας έφτιαξες πρωί πρωί.

Νάσαι καλά

Μου αρέσει ο προσωπικός τόνος με τον οποίο ντύνεις τις απόψειςς σου.
Και μου αρέσει και η εξομολογητική σου διάθεση, παρά το ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο βαθιά. Ξέρεις εσύ τις ισοροοπίες. Το πήραμε το μήνυμα, αλλά δεν ήπιαμε αυτή τη φορά ένα κρασί.

Η θάλασσα μπορεί να κρύβει καμμιά φορά κι εμάς τους ίδους.

Ανώνυμος είπε...

Α! Εγώ επειδή ξέρω ποιός είσαι και σε εκτιμώ πολύ, ψηφίζω να μην πάς για Δήμαρχος. Φύλαξε τον τρόπο που θα διοχετεύσεις την αγάπη σου γα τον τόπο σου. Διαφύλαξέ τον. Υπάρχουν πολλά και καινοτόμα πεδία προσφοράς. Αν πάλι πάς, ΘΑ ΣΕ ΨΗΦΙΣΩ. Αλλά κάτσε στ' αυγά σου γιατί θα σε πρήξουνε και δεν θα μπορείς να καταλάβεις τη θάλασσα...

Ανώνυμος είπε...

Αύριο Παρασκευή έρχεται στη Μήλο ο κονοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης. Και άργησε... Δεδομένου ότι ο ΣΥΝ στη Μήλο παίρνει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά του πανελλαδικά, έπρεπε να είχαν έρθει νωρίτερα. Ωστόσο είναι ο Νίκος εδώ που κάνει για δέκα.

Ο Δραγασάκης έχει κάνει στη Βουλή σημαντικές παρεμβάσεις για τη Μήλο (η αλήθεια είναι ότι είναι οι μόνοι που ασχολούνται με τη Μήλο).
Ηταν ενδιαφέρουσα η τελευταία του ερώτηση για τη γεωθερμία.

Είναι σημαντικό να πάμε αύριο βράδυ στο Δημαρχείο να τον ακούσουμε και να του κάνουμε ερωτήσεις.

Δεν δίνονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες!

Ανώνυμος είπε...

KAI THA PAEI KAI STH BARYTINH TO PROI

DOSANE ADEIA MA MPEI...

EINAI ORA TORA GIA NA TO RISKAROYNE ME TERTIPIA;

Ανώνυμος είπε...

Αν η Βαρυτίνη δεν ανταποκρινόταν θετικά, θα της σέρναμε διάφορα. Τώρα που ανταποκρίθηκε, πάλι λέμε διάφορα. Η προκατάληψη δεν βοήθησε ποτέ, πουθενά και κανέναν.

Το blogg είναι ελεύθερος χώρος, αλλά δεν επικροτώ και τη μετατροπή του σε χώρο κομματικής διαφήμισης. Σε τελευταία ανάλυση δεν φαντάζομαι να νομίζουμε ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν τη Μήλο θα λυθούν από το Δραγασάκη ή κάποιον άλλο. Το θέμα είναι τί κάνουν οι πολίτες γιά το μέλλον τους. Χωρίς καθοδήγηση, προκατάληψη και κομματικές ταμπέλες.

Ανώνυμος είπε...

'΄΄Ιδεώδης εν τη λύπη σου.''Νομίζω σου ταιριαζει.Αντε να βάλουμε κι ένα -χαρμο-.Καλύτερα.Πολλοί θα σε ζηλεύουν πολλοί θα σε μακαρίζουν ίσως και να σ αναζητούν στο ζηλευτό σου τοπίο.
Η ισορροπία θαρρώ έχει να κάνει με το πόσο η εξομολόγηση είναι και ανάγνωσμα με τη γοητεία να είναι στη προσδοκία των επισκεπτών.Δεν σχολιάζω τα της ενασχόλησης με τα δημόσια πράγματα τίποτα δεν είναι ξεκομμένο άλλωστε.Πάντως κάτσε εκει με το θεό των μικρών πραγμάτων ''είναι ένας θεός που ξέρει να γελάει και να αναστενάζει.''

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ Η ΒΑΡΥΤΙΝΗ. ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ. ΑΛΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΜΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΕΔΩ.. ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, ΣΗΜΑΝΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΡΟΥΝ;

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Ανώνυμος είπε...

Προς τον ανώνυμο της 10.10 πμ:

Γιά μιά ακόμη φορά θα σου απευθυνθεί πρό(σ)κληση να πείς δημόσια έστω μία άποψη, μιά θέση, μία πρόταση. Δεν μας αρκεί να ακούμε μόνο ότι (γενικώς) δεν συμφωνείς (;) ή να λοιδωρείς όσους δεν τυγχάνουν της αρεσκείας σου, έχοντας αναγορεύσει τον εαυτό σου σε τιμητή των πάντων. Μείνε μακάριος στην άγνοιά σου και κοιμήσου στις αγκάλες του δικού σου θεού.

Καποιος κάποτε σε ανάλογη περίπτωση χαρακτηρίσθηκε ως "ευγενές αέριο" (στη χημεία ως γνωστόν είναι ά-χρουν, ά-οσμον και ά-γευστον). Η λίστα θα μπορούσε να περιλάβει και προσδιορισμούς όπως α-δαής, α-γενής, α-παίδευτος, α-πολίτικος, ...

Ζητώ συγγνώμη γιά λογαριασμό σου από τους συμμετέχοντες στο διάλογο του Blogg και σταματώ εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Προς τον ανώνυμο 12.53

Ποιός είναι αυτός που του τα χώνεις;
Αφού γράφει ανώνυμος ( εννοώ γιατί εσύ τον ξέρεις και εμείς οι υπόλοιποι δεν τον ξέουμε)

Εγώ δεν κατάλαβε να έγραψε κάτι κακό, εκτός από μια λεπτή και αδιόρατη ειρωνία...

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο 10.10 και έγραψα για πρώτη φορά σε blog και δεν τα κατάφερα να δώσω ότι ήθελα.
Πάντως έγραψα μόνο και μόνο γιατί με συγκίνησε ο προσωπικός τόνος, δεν ειρωνεύομαικαι μου θύμισε δύο κομμάτια από Καβάφη και Αρουντάτι Ρόυ.
Νομίζω ότι η προκατάληψη μας έχει καταντήσει να μην ακούμε τον άλλο, αλλά να προκαταλαμβάνουμε την άποψη του. Διάλογος κουφών και εδώ όπως μεταξύ των κομμάτων;

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.