Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ

Ας ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη αλλά και δύσκολα ταυτόχρονα. Η δυνατότητα του λαού ενός τόπου να αποφασίζει τελικά για το τι θα γίνει στον τόπο αυτό αποτελεί αναγκαίο όρο ενός ουσιαστικά δημοκρατικού πολιτικού καθεστώτος. Η δυνατότητα βέβαια αυτή των πολιτών ενός τόπου καθορίζεται από τη δομή και οργάνωση του πολιτικού καθεστώτος στα πλαίσια του οποίου ζουν………..

Έτσι και για τη γεωθερμική ενέργεια στη Μήλο. Πρέπει πρώτα να μάθουμε τι είναι και γιατί την θέλουμε ή όχι. Γύρω από αυτή την σοβαρή γνώση να οικοδομήσουμε τη συλλογική μας συνείδηση, την ενότητά μας και να αγωνιστούμε για την πραγμάτωση των στόχων μας. Να απαιτήσουμε τότε ενδεχόμενα δημοψήφισμα για να εκφραστεί η θέση μας και να την επιβάλλουμε. Πρέπει όμως πρώτα να μάθουμε.
Πρέπει να μάθουμε πριν έχουμε την οποιαδήποτε σοβαρή επαφή με την πλευρά της Δ.Ε.Η και της S&B. Αυτό το σχήμα ,που επιδιώκει να πραγματοποιήσει το επιχειρηματικό σχέδιο της αξιοποίησης του γεωθερμικού πεδίου της Μήλου με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη γεωθερμία υψηλής ενθαλπίας, δηλώνει βέβαια, πως θέτει ως αναγκαίο όρο για την πραγματοποίηση των σχεδίων του την συναίνεσή μας, την συμφωνία της τοπικής κοινωνίας. Αυτό όμως μένει να αποδειχτεί. Αποτελεί και μόνο μια δήλωση της άλλης πλευράς προς την οποία έχουμε κάθε λόγο να είμαστε επιφυλακτικοί.

Απέναντί μας έχουμε μια ιδιωτική εταιρεία με σκοπό το μέγιστο δυνατό κέρδος. Εταιρεία κυρίαρχη στον εξορυκτικό τομέα της οικονομίας όχι μόνο στη Μήλο αλλά και στην Ελλάδα. Μια εταιρεία που παρά τις διακηρύξεις έχει διαδραματίσει επί πολλές δεκαετίες αποφασιστικό ρόλο στην υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού μας. Έχουμε επίσης μια πρώην δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού που λειτουργεί τώρα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και επέδειξε κατά την προηγούμενη επιχείρησή της, την δεκαετία του’80, για την εκμετάλλευση του γεωθερμικού πεδίου, συμπεριφορά εγκληματικής αδιαφορίας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτής της εκμετάλλευσης.

Έχουμε λοιπόν όχι μόνο κάθε λόγο να είμαστε επιφυλακτικοί αλλά και πολλούς λόγους να ετοιμαστούμε απέναντί τους. Το πρώτο που επιβάλλεται είναι να αποκτήσουμε μια ικανή γνώση ώστε να έχουμε μια ισότιμη συζήτηση μαζί τους. Όταν έρθουν να μας καταθέσουν τις προτάσεις τους πρέπει να μπορούμε σοβαρά να αντιπαραθέσουμε τι εμείς θέλουμε και γιατί. Πρέπει τέλος να μπορέσουμε μέσα από τους συλλογικούς μας θεσμούς με πρώτη την τοπική αυτοδιοίκηση και την συνδρομή ειδικών επιστημόνων να έχουμε έναν ουσιαστικό έλεγχο ως τοπική κοινωνία στο ενδεχόμενο της οποιασδήποτε αξιοποίησης του γεωθερμικού πεδίου με απαραίτητη βέβαια γι’ αυτό το ενδεχόμενο τη ρητή μας συμφωνία.

Ας συζητήσουμε λοιπόν από τώρα. Να οργανώσουμε επιστημονικές ημερίδες με εισηγητές επιστήμονες δεδομένης οικολογικής ευαισθησίας. Η ενημέρωση και ο διάλογος είναι τα απαραίτητα στοιχεία της περιόδου που διανύουμε. Αν δεν ενεργοποιηθούμε ως κοινωνία σε αυτή την κατεύθυνση το αποτέλεσμα για το νησί μας μπορεί να είναι ιδιαίτερα αρνητικό.

Ορισμένοι βέβαια εδώ στη Μήλο, καλοπροαίρετοι ή όχι, θα αντιτείνουν ότι και εμπειρία και γνώση έχουν οι πολίτες της Μήλου για την εκμετάλλευση της γεωθερμικής ενέργειας υψηλής ενθαλπίας. Η εμπειρία αυτή είναι αρνητική από την προηγούμενη επιχείρηση της ΔΕΗ στη Μήλο και καθορίζει μια ανυποχώρητα αρνητική θέση απέναντι στο τωρινό εγχείρημα. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια περιληπτική αναφορά, ως κατάθεση στα πλαίσια του διαλόγου που προαναφέρθηκα, σε κάποια στοιχεία αυτής της εμπειρίας και γνώσης που έχουμε αποκομίσει.

Είχαμε από τη μια μεριά την πολιτική της ΔΕΗ. Την χαρακτήρισα ήδη παραπάνω εγκληματική όσον αφορά τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις. Οι ευθύνες της ήταν αποφασιστικές ώστε να δημιουργηθεί στο λαό της Μήλου μια εικόνα της γεωθερμίας ως καταστροφικής δύναμης για το φυσικό περιβάλλον του νησιού και για την ίδια την ζωή των κατοίκων του. Έδρασε ως μαθητευόμενος κλόουν στα οργανωτικά και τεχνικά ζητήματα, την προστασία ιδιαίτερα του περιβάλλοντος , την ουσιαστική ενημέρωση του λαού της Μήλου και τον διάλογο μαζί του. Άφησε πίσω της μια τεράστια πληγή στη συνείδηση των πολιτών του νησιού. Μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε με έναν μεσαιωνικό φόβο τη γεωθερμία, σαν ένα μυθικό τέρας που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα.

Είχαν βέβαια αποφασιστικό ρόλο σε αυτό και οι πολιτικοί της κεντρικής αλλά και τοπικής πολιτικής σκηνής, οι Πράσινοι αλλά και οι Βένετοι. Τόσο η αδιαφορία των πρώτων, στα πλαίσια της εξουσιολαγνείας τους, για έναν ουσιαστικό διάλογο με το λαό της Μήλου, όσο και ο ακατάσχετος λαϊκισμός των δεύτερων είχαν καταστροφικά αποτελέσματα. Οι γαλάζιοι τότε «προστάτες του περιβάλλοντος» στο όνομα της κατάκτησης της εξουσίας δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτα. Ακόμα και στο να εμφανίσουν μέσω υποτιθέμενων επιστημονικών μετρήσεων τη Μήλο γεμάτη από ραδιενέργεια, το δηλητήριο του αρσενικού και άλλα.
Πέταγαν τότε τρομοκρατημένοι οι Μηλιοί τα λάδια στους δρόμους γιατί ήταν λέει δηλητηριασμένα από αρσενικό. Όταν δημοσιοποιήθηκαν μετά οι αναλύσεις από παγκοσμίως έγκυρο Γερμανικό επιστημονικό ινστιτούτο και από άλλους επιστημονικούς φορείς όπως το «Δημόκριτο», που αποδείκνυαν το ψέμα αυτής της ζοφερής εικόνας ελάχιστοι ασχολήθηκαν. Και κανείς βέβαια από όλους αυτούς του πολιτικούς και περιώνυμους επιστήμονες δεν ζήτησε μια συγνώμη. Δεν συνηθίζεται αυτό στον τόπο που λέγεται Ελλάδα .

Αξίζει να τονίσουμε ότι απέναντι σε όλα αυτά τα λουλούδια της κυρίαρχης πολιτικής σκηνής παρέμεινε τότε μόνος ο Σύλλογος Νέων Μήλου, σοβαρή έκφραση τότε του κοινωνικού κινήματος στη νεολαία του νησιού, να επιδεικνύει μια σοβαρή στάση προσπαθώντας να οικοδομήσει γνώση και άποψη γνώση και άποψη μέσα από δημοσιεύματα στο «Βήμα των Νέων» αλλά και την οργάνωση επιστημονικής ημερίδας. Πρέπει να τα θυμόμαστε αυτά ενάντια στη λήθη και την ισοπέδωση που μας εκπέμπουν. Ούτε τότε ούτε τώρα είμαστε όλοι ίδιοι.
Κάνει και αστεία βέβαια η ιστορία. Το έφερε ο καιρός έτσι ώστε ο φλογερός τότε κήρυκας ενάντια στη γεωθερμία και πρωτεργάτης όλων των αντιδράσεων, τοπικός τότε βουλευτής Κυκλάδων της Ν.Δ να βολευτεί (παρατώντας την θέση του βουλευτού για την οποία τον τίμησε ο λαός των Κυκλάδων) ως κυβερνητικός πια πρόεδρος της ΔΕΗ και να έλθει στη Μήλο πριν λίγα χρόνια για να επιδιώξει την ενεργοποίηση της γεωθερμίας ! Τι να πει κανείς και να πρωτοθαυμάσει για τα ήθη και το φρόνημα δακτυλοδεικτούμενων πολιτικών … Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι που λένε…

Με όλα αυτά το κακό είχε ήδη γίνει. Μια εναλλακτική μορφή ενέργειας που αποδεδειγμένα, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία με τις τεχνολογίες που υπάρχουν σήμερα, δεν ρυπαίνει όπως αυτή της καύσης του πετρελαίου που υπάρχει και στη Μήλο, παρουσιάστηκε ως η άνοδος της κόλασης από τα έγκατα της γης σε ένα μικρό νησί. Λες και οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Ισλανδία και άλλα μέρη του πλανήτη που την χρησιμοποιούν χωρίς κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα είναι ανόητοι, καθυστερημένοι και εμείς εδώ πρωτοπορούμε, τρομάρα μας. Είναι βέβαια διαφορετικά τα χαρακτηριστικά του γεωθερμικού πεδίου της Μήλου από αυτά των άλλων χωρών. Τι λέει όμως η επιστήμη σήμερα γι’ αυτό το ζήτημα ;

Απέναντι σε αυτό και σε άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα ερωτήματα που υπάρχουν (όπως αυτό της πρόκλησης χαμηλής σεισμικότητας) πρέπει να απαντήσουμε. Απαραίτητος όρος αυτής της απάντησης είναι η γνώση μας για την ουσία των θεμάτων. Ας το κάνουμε λοιπόν πριν προχωρήσουν οι οποιεσδήποτε εξουσίες πριν από εμάς για εμάς.
Τα οποιαδήποτε όμως ερωτήματα που πρέπει άμεσα να απαντηθούν δεν μπορούν να ακυρώσουν μια δεδομένη γνώση κατακτημένη ,όπως προανέφερα, σε παγκόσμιο επίπεδο Η γεωθερμία είναι μια εναλλακτική, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που δεν ρυπαίνει όπως οι κυρίαρχες συμβατικές, ιδιαίτερα μάλιστα η καύση του πετρελαίου. Η μη χρήση της, όταν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, είναι οικονομικά και περιβαλλοντικά απαράδεκτη.

Ας προχωρήσουμε λοιπόν. Να μάθουμε και να συζητήσουμε με τόλμη χωρίς φτηνούς λαϊκισμούς και άναρθρες κραυγές. Να απαιτήσουμε επιτέλους ως κοινωνικό κίνημα τη Μήλο που αξίζει στα παιδιά μας. Τη Μήλο μιας οικονομικής ανάπτυξης που θα σέβεται το περιβάλλον, θα σέβεται τον άνθρωπο.

Γιώργος Μάλλης
Εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Πλακιώτικης Ένωσης
Αντιπρόεδρος Ομίλου Φίλων Βουνού και Θάλασσας Μήλου

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ και ΚΡΑΤΟΣ

Στη συζήτηση που γίνεται για τη γεωθερμία και τα γενικότερα θέματα της Μήλου, ξεχνάμε τον ρόλο του κράτους στον καθορισμό του παρελθόντος, παρόντος και του μέλλοντός μας.
Η συγκυρία τόσο του χωροταξικού, όσο και της γεωθερμίας δείχνει, πάλι, ότι το κράτος έχει αποφασίσει την μονόπλευρη, έντονη, βιομηχανική εκμετάλλευση της Μήλου και μάλιστα χωρίς να αναλαμβάνει κανένα αντίμετρο για εξισορρόπηση.
Είναι καθαρό ότι αυτό το πρότυπο ανάπτυξης έχει αφήσει τη Μήλο πίσω από ισομεγέθη νησιά, σε αριθμό μόνιμων κατοίκων, σε υποδομές, σε κατανομή παραγόμενου εισοδήματος, σε πολιτιστική παραγωγή, σε συγκοινωνίες.

Ο ισχυρισμός από αρκετούς ότι υπάρχει χρήμα στη Μήλο, στο μέτρο που ισχύει, παρακάμπτει το ζήτημα ότι αυτό είναι αποτέλεσμα πωλήσεων γης, που όμως δεν επαναλαμβάνεται και άρα δεν είναι τρόπος ανάπτυξης, αλλά στην καλύτερη περίπτωση μια συσσώρευση κεφαλαίου που πρέπει κάπου να τοποθετηθεί για να γίνει παραγωγικό.
Σε ποιο τομέα, με ποιες προοπτικές, σε ένα βιομηχανικό νησί θα επενδύσει ένας μικροκεφαλαιούχος;

Οι εξελίξεις στο μέτωπο της γεωθερμίας θα έπρεπε να έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις και κινητοποιήσεις για να επιτευχθούν τουλάχιστον τα καλύτερα ανταλλάγματα και οι καλύτερες προϋποθέσεις, τώρα, σαν αντιστάθμισμα σε όσα προσφέρει και καλείται να προσφέρει η Μήλος στην οικονομία της χώρας.

Θα μπορούσε να διαμηνυθεί στην κυβέρνηση και τις εταιρίες με πειστικό τρόπο, ότι δεν θα υπάρξει συζήτηση με τις εταιρίες και πρόοδος στην εκμετάλλευση της γεωθερμίας, αν το κράτος δεν αποδεχτεί και ικανοποιήσει δίκαια και χρονίζοντα ζητήματα υποδομής της Μήλου πχ θεσμοθέτηση χωροταξικού, ολοκλήρωση αεροδρομίου, χρηματοδότηση δικτύων ύδρευσης – αποχέτευσης, ένταξη αποκατάστασης αρχαίου θεάτρου στο ΔΚΠΣ κα.

Η υπόθεση της γεωθερμίας δεν είναι μόνο τεχνικό – οικολογικό ζήτημα, αλλά και ζήτημα που θα καθορίσει τον τρόπο ανάπτυξης για το μέλλον. Θα γείρει εντελώς την πλάστιγγα υπέρ των βιομηχανιών.

Η τακτική της αναμονής, της αποφυγής να ανοίξουμε εμείς την συζήτηση, οδηγεί σε χαμένο χρόνο, αφήνει την πρωτοβουλία στις εταιρίες και απαλλάσσει το κράτος από τις ευθύνες του.

Η εταιρία, όμως, συζητά καθημερινά, προπαγανδίζει τις θέσεις της χωρίς αντίλογο και κερδίζει πόντους στο επικοινωνιακό παιχνίδι έτσι στο τέλος θα προτείνει εκείνη το δημοψήφισμα. Δηλαδή θα έχει πλήρη πολιτική κυριαρχία.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Εικόνες



Για όσους φίλους καθυστερούν νάρθουν....

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Ευκαιρίες υπάρχουν

Είναι αποδεκτό από όλους μας ότι η Μήλος υστερεί σε σχέση με ισομεγέθη ή και μικρότερα νησιά τόσο σε υποδομές, παρεχόμενες υπηρεσίες όσο και σε ποιότητα περιβάλλοντος.
Γενικά κυριαρχεί η ευκολία και όχι η αναζήτηση του καλύτερου.
Διαφωνία υπάρχει στο ποιος κυρίως φταίει (εταιρίες ή κοινωνία).
Έκανα μια προσπάθεια ανάλυσης (Αναζήτηση ταυτότητας), αφού δεν πιστεύω στα ουρανοκατέβατα, η οποία έτυχε καλών προφορικών σχολίων και συνεχίζω με το ίδιο σκεπτικό στο τι πρέπει να γίνει τώρα.
Η μονόπλευρη ανάπτυξη του νησιού, έχει καθορίσει και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, έτσι που η συμπλήρωση του μοντέλου ανάπτυξης και με άλλους τομείς να είναι αναγκαία προϋπόθεση και για κοινωνικούς λόγους, πέρα από τους στενά οικονομικούς.
Η υπόθεση μοιάζει φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει έγκαιρα (όχι μέσα από μια κρίση που θα επιβάλουν τα μεγάλα συμφέροντα) και προς την κατεύθυνση της πολύπλευρης ανάπτυξης.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του τόπου τούτου είναι (όπως ομολογούν άνθρωποι με σχετική γνώση) ο πλούτος των γεωλογικών φαινομένων που απαντώνται σ τη Μήλο. Φθάνουν να λένε ότι σε τέτοια έκταση τόσο ενδιαφέροντα και τόσο πολλά γεωλογικά φαινόμενα δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου!!!.
Μια ευκαιρία, για καλή αρχή, ώστε να γίνει εκμεταλλεύσιμη αυτή η ιδιαιτερότητα του νησιού μπορεί να είναι η ένταξη της Μήλου (πρωτοβουλία του Δήμου) στα γεωπάρκα δηλ η καταγραφή και ανάδειξη των πλούσιων γεωλογικών φαινομένων και η οργανωμένη παρουσίαση σε επιστημονικούς φορείς, ειδικά μέσα ενημέρωσης, εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο..
Η προσπάθεια αυτή μπορεί να δώσει την ευκαιρία να ωφεληθούν πολλοί περισσότεροι και με ήπιο τρόπο, από τον πλούτο των γεωλογικών φαινομένων της Μήλου, και μέσα από την διαδικασία να ωριμάσει και να σχηματοποιηθεί το αίτημα για τη δημιουργία γεωλογικού εργαστηρίου στα πλαίσια κάποιου πανεπιστημίου και (γιατί όχι)με τη χορηγία των τριών πολυεθνικών «μας».
Τέτοιες προτάσεις δεν υλοποιούνται ούτε άμεσα, ούτε εύκολα, αλλά αν γίνουν κοινά αποδεκτές μπορούν να βοηθήσουν στην προσπάθεια για πολύπλευρη ανάπτυξη και να συντονίσουν ευρύτερες δυνάμεις.
Κρίσιμο όμως είναι πότε και πως αρχίζουν και με τι όραμα (πχ το γεωπάρκο απαιτεί οργανισμό διαχείρισης του, κατάλληλα οργανωμένο και στελεχωμένο, ώστε να έχει δυνατότητες να γίνει εργαλείο ανάπτυξης).
Παρόμοια ίσως μπορεί να γίνει και με την περιοχή NATURA..

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

ΠΡΩΙΝΟ

Όσο προχωρούσε η νύκτα, οι φωνές της θάλασσας, έξω, ξεθύμωναν.

Το πρωί πονούσε το γόνατο (το ζόρισα στην προσπάθεια να ξεβουλιάξουμε το καΐκι του φίλου), και υπήρχε μια μικρή ζάλη (οι μπύρες, ο ήλιος…), άρα ζω (ως γνωστόν αν μετά τα πενήντα σηκωθείς το πρωί και δεν σε πονά τίποτα, ψάξε μπας και πέθανες και δεν το πήρες χαμπάρι).

Οι κουβέντες της θάλασσας, κύμα στο κύμα, τώρα είναι ήρεμες, αλλά δυναμικές. Είναι μετά την οργή, όταν μπορεί πια ο ένας να ακούσει τον άλλο και ίσως και να τον καταλάβει και στην περίπτωση πάθους να υπάρξει αναζωπύρωση με όλα τα επακόλουθα.

Η προηγηθείσα οργή της θάλασσας δεν νομίζω ότι είχε αφορμή το θέμα της Ξυλοκερατιάς. Είναι πολύ πιο σοβαρή και δυνατή η θάλασσα από τη μιζέρια μας.

Ο πρωινός καφές πάνω από το κύμα, είναι ο ανταγωνιστής του καφέ στη βάρκα, κατά το ψάρεμα. Το πιο εύκολο κερδίζει σήμερα, και για να δικαιωθεί η επιλογή μου, περιμένω την τοπική φώκια ή τα δελφίνια να κάνουν εμφάνιση, παρότι δεν υπάρχουν σημαδούρες από δίκτυα. Οι ξιφίες τελευταία κάνουν τα ακροβατικά τους το απόγευμα.
Τελικά σήμερα παρέα μου έκαναν μόνο τα πιστά και λαλίστατα σπουργίτια της αλμύρας και οι ακροβολισμένοι υπομονετικοί γλάροι (αυτή την εποχή εκπαιδεύουν τους νέους), ενώ από το βουνό κακάρισαν οι πέρδικες (είναι γνωστός αυτός που θα τις σκοτώσει και όμως και σε αυτή την περίπτωση δεν κάνουμε τίποτα).

To speed runner χθες έκανε πάλι το θαύμα του, τα σάρωσε όλα στην παραλία. Σε πιάνει αγανάκτηση με την αδιαφορία τους και την αδυναμία σου να τους αντιμετωπίσεις.

Πάμε ψάρεμα; Καλύτερα να πάμε να μαζέψουμε τις τελευταίες μπουκούνες της χρονιάς. Θα πάρω και τον φορητό να δω τα μηνύματα, τις αντιπροτάσεις στο ΜΔ και να αναρτήσω ένα νέο κείμενο.

Αυτή η υπόθεση του blog σε περιορισμένο χώρο και η συζήτηση ανώνυμα, γνωστών – άγνωστων, έχει ενδιαφέρον. Είναι μια άσκηση ισορροπίας γιατί περισσότερο γνωστοί είμαστε και λίγο άγνωστοι (έχει πλάκα όταν κάποιοι κριτικάρουν ανώνυμα όσους γράφουν ανώνυμα). Και εγώ γνωστός - άγνωστος, με την έννοια ότι όλοι όσοι ενδιαφέρονται γνωρίζουν το όνομα, αλλά δυσκολεύονται στη μορφή (δεν είμαι επικοινωνιακός τύπος, μου αρέσουν οι φίλοι, η παρέα και καθόλου οι φανφάρες).

Προχθές συμμαθητής μου λέει.
- Μωρέ εσύ είσαι που πας για δήμαρχος;
Γέλασα από βάθους καρδιάς.
Ο συμμαθητής συνέχισε.
- Εγώ είπα ότι είσαι σοβαρός και έξυπνος άνθρωπος και τέτοια βλακεία δεν πιστεύω να κάνεις. Άκου, αφού έχεις όρεξη κάνε κάτι άλλο, φίλοι της Μήλου ας πούμε, και αν είναι σωστό ο κόσμος θα το υποστηρίξει, καταλαβαίνει ο κόσμος.

Τα αντίθετα, μου είπε άλλος φίλος, με την σημείωση ότι ήδη άρχισε προσπάθεια προσωπικής υπονόμευσης μου, αφού οι απόψεις δύσκολα παλεύονται, ενώ τα πρόσωπα όλο και κάτι έχουν ή και τους προσάπτεις. Αυτή η σημείωση με παρακίνησε να γράψω τούτο το κλασσικό κομμάτι για blog, να βοηθήσω τους Ιζνογκούντ στο έργο τους και να πούμε στη διαπασών όσα μεταξύ μας δεν λέμε ανοικτά.

Στο δρόμο η ελευθερία της jazz δεν μου ταίριαζε και προτίμησα τον Πορτοκάλογλου «δεν μας συγχωρώ», «ότι δεν σε σκοτώνει», και μετά ο κάμπος με την χωρητικότητά του και η επιστροφή ( 09.30 η ώρα) με την υπέροχα ισορροπημένη αίσθηση της χαρμολύπης (δεν κατάλαβα από πού την πήρα μαζί μου).

Η συζήτηση της θάλασσας έχει ζωηρέψει, μοιάζει κουβέντα καφενείου που κανένας δεν θέλει να την ανάψει με κάποια προβοκάτσια… όμως η θάλασσα είναι απρόβλεπτη (ένας χαρακτηρισμός που μου έχει αποδοθεί και εμένα) και από ήρεμη δύναμη, γίνεται καταστροφική δύναμη και μετά γαλήνια.

Πάω για μπάνιο, η παραλία είναι έρημη, και τα λέμε…
Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.