Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

τυχαιες επιλογες


Εκείνος ήθελε θάλασσα. Εκείνη ήθελε παρέα. Εκείνος τα συμβίβασε, πρότεινε πρώτα θάλασσα και ύστερα παρέα.
Στη θάλασσα Εκείνος πνίγηκε ……. η παρέα δεν υπήρξε.
Αν προτιμούσε σκέτη παρέα, τώρα, πιθανόν θα ζούσε, αλλά δεν θα γνώριζε από τι γλίτωσε.
Άραγε από πόσα έχουμε γλιτώσει ή έχουμε χάσει και δεν θα το μάθουμε ποτέ;
Το τυχαίο στη ζωή μας καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος από όσο εκτιμούμε, (βέβαια τα πάντα δεν είναι τυχαία).
Εύκολα παρερμηνεύουμε το τυχαίο σαν αποτέλεσμα ικανότητας μας ή ντετερμινισμού ή θείας παρέμβασης και έτσι αισθανόμαστε δυνατοί ή γλιτώνουμε από την αγωνία της συνειδητοποίησης του σχετικού μεγέθους μας, της αναμέτρησης μας με άγνωστες καταστάσεις, την ανάληψη της ευθύνης επιλογών μας .
Ένα λαμπάκι διώχνει το σκοτάδι δίπλα μας και ξεγελά τους φόβους μας.
Ειδικά τα παρελθόντα γεγονότα μας φαίνονται λιγότερο τυχαία από ότι πράγματι ήταν και συνήθως δίνουμε εκ των υστέρων εξηγήσεις που μας βολεύουν, ή,έχουμε επιλεκτική μνήμη (μόνο τις επιτυχημένες ψαριές θυμόμαστε).
Αν πάμε παραπέρα θα αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για την φυσική επιλογή να υπάρχουμε εμείς, ανάμεσα σε τόσες άλλες επιλογές που απορρίφθηκαν (πήγαν για μπάνιο πριν γεννηθούν),και αγωνία για τη γνώση του εφήμερου, αλλά και την πιθανότητα ανά πάσα στιγμή να κάνουμε λανθασμένη επιλογή και να πάμε για μπάνιο σε λάθος χρόνο.
Ακόμη παραπέρα κάποιοι επιστήμονες κάνουν λόγο για παράλληλα σύμπαντα (απορριφθέντα;).
Το τυχαίο, προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε με τις πιθανότητες, οι οποίες είναι ακριβώς η επιστημονική αποδοχή της τεράστιας άγνοιας μας και η έλλειψη βεβαιότητας ακόμη και για όποιες γνώσεις κατέχουμε.
Βέβαια εδώ το τυχαίο δεν έχει καμιά σχέση με γούρια, προλήψεις και θεούς, αλλά με φυσικούς νόμους και γεγονότα που αδυνατούμε να υπολογίσουμε.

Όλα αυτά με αφορμή ένα γεγονός που ήρθε καθώς διάβαζα το βιβλίο, ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΟΥ (ο κρυφός ρόλος της τύχης στη ζωή και τις αγορές) του Nassim Nicholas Taleb, και το βιβλίο Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ του Karl Popper.

Τέλος και πέρυσι τέτοια εποχή είχα πάλι αναρτήσει κάτι πέρα από τα καθιερωμένα τούτου του blog……..Τυχαίο ..;
.......................

# ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ απο το ΒΆΝΙ του Ηρακλή Μήλα με τίτλο iron inside

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Ο ΜΗΛΑΣ ΣΤΗ ΜΗΛΟ




Ο Ηρακλής Μήλας πριν λίγες ημέρες ήταν στη Μήλο, προκειμένου να φωτογραφήσει τοπία του νησιού ενόψει του αφιερώματος του, ένθετου στο ΕΘΝΟΣ, περιοδικού Nature Explore
Μέρος της εξαιρετικής εργασίας έχει αναρτηθεί στο http://www.trekearth.com/ και έχει ήδη αποσπάσει εξαιρετικά σχόλια τόσο για την ποιότητα της φωτογράφησης όσο και για τα τοπία της Μήλου. Μια δωρεάν διαφήμιση …..
Με την άδεια του, αναρτώ μια ελάχιστη δόση αυτής της εργασίας του.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Η ΜΠΟΡΑ ΞΕΣΠΑΣΕ

Η μπόρα της κρίσης έχει ξεσπάσει και στη βιομηχανική Μήλο, αν και κάποιοι επιμένουν ότι “πέρα βρέχει”…
Συνεργεία διαλύθηκαν, άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, άλλες απολύσεις αναμένονται, οι άδειες δίνονται άμεσα αναγκαστικά, οι παραγγελίες λιγοστεύουν…..
Ότι διαβάζαμε το ζούμε, στα μέτρα μας.
Τώρα όσο ποτέ απαιτείται επιτέλους διάλογος για να μοιραστεί η πίτα και όχι να την πληρώσουν μόνο κάποιοι ή και κάποιοι ακόμη και να κερδίσουν (δεν υπάρχει μόνο το χρήμα, υπάρχει και η πολιτική και η κάθε τέχνη εξουσίας).
Ακόμη καλύτερα θα ήταν να φτιαχτούν άλλες πίτες, να αξιοποιηθεί η τεχνογνωσία, το εργατικό δυναμικό και προς άλλες παραγωγές. Έτσι και αλλιώς το μετά τη κρίση αύριο δεν θα είναι η απλή συνέχεια του χθες.
Το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα είναι δομημένο με άξονα τις επιχειρήσεις, το κέρδος και μακάρι να άλλαζε, αλλά ούτε με ευχές αλλάζει, ούτε με τοπικούς και συγκυριακούς ηρωισμούς αλλάζει, ούτε είμαστε έτοιμοι για τέτοιες αποφάσεις και οι συμβουλές “σκοτωθείτε να δοξαστούμε” δεν προδίδουν αλτρουισμό, αλλά εύκολες ρητορείες πάνω στο ψωμί και το μέλλον οικογενειών.
Καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν…..
Η κόντρα που έχει ξεσπάσει είναι φορτωμένη με εγωισμούς και οδηγεί στα χειρότερα για όλους. Αντί να αναζητηθεί η λύση όπου κανένας δεν θα είναι ολικά χαμένος, το πείσμα οδηγεί τα πράγματα στη μεγαλύτερη δυνατόν ζημιά για όλους (και εργαζόμενων και εταιρίας).
Κλήθηκε ο Δήμος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά βέβαια δεν έχει αρμοδιότητα. Τώρα όμως πριν το οριστικό αδιέξοδο, ο Δήμαρχος πρέπει να προσφέρει τις “καλές του υπηρεσίες” ώστε να καταστεί δυνατός ο διάλογος και μέσα από αυτόν η αναζήτηση της καλύτερης λύσης.
Οι εγωισμοί και τα πείσματα δεν θα βγουν σε καλό για κανένα, η αναζήτηση λύσης με συναίνεση και με νέους προσανατολισμούς μπορεί να αναδείξει όλους νικητές.

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

ΠΛΑΘΙΕΝΑ

Αξίζει ένα διπλό κλικ ....
Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.