Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΕΔΩ ΡΑΔΙΟ Ε

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
Γλαρονήσια για πάντα!
ΦΙΔΕΜΠΟΡΟΙ στον Εμπορειό της Μήλου.
Μια ζωή ολόκληρη διαπραγματεύονταν το θαυματουργό (δώσ' μου να πιω το) δηλητήριο της προστατευόμενης πλέον οχιάς. Η οποία δάγκωσε, μου 'παν, τον Πέτρο... Αλλά, ευτυχώς, εκεί που τον μοιρολογούσα, αληθώς ανέστη. Μετατρέποντας τις πραγματικές ουτοπίες του άγριου θεριού της νιότης μας σε ουτοπική πραγματικότητα. Μπορείς να τη βιώσεις στο ηλιοβασίλεμα. Υστερα από μια ζεστή καρπουζόπιτα στον «Παλιό» στην Πλάκα· στο καλυτερότερο ζαχαροπλαστείο του κόσμου ετούτου!

ΕΙΠΑ: θεριού; Ετσι προσφωνούν κάποιοι τις οχιές στη Μήλο: θεριά! Στην Αγία Κυριακή γνώρισα έναν αληθινό θερίο που «κοιμάται στα κλαδιά». Εκτός όλων των άλλων, πάσχει κι από μιθριδατισμό. Τηνε πιάνει με τα χέρια· δεν φτουράει στις φλέβες του θερίου το δηλητήριο που χύνει η οχιά.

ΣΥΡΜΑ δεν βρίσκεις ν' αγοράσεις αλλά και να βρεις, έχει μπελά. Καλύτερα, σπηλιά! Διαπραγματεύομαι μία. Ελπίζω με τόση κρίση που 'χει πέσει να μου τηνε δώσουνε φθηνά οι αγιογδύτες. Εκεί θα καταλήξω οσονούπω. Οπως ο συνάδελφος Νταβέλης. Σε μια σπηλιά. Στη Μήλο ή αλλαχού. Προτιμότερη απ' τα πανάκριβα υπόσκαφα της Οίας. Για το βαλάντιο του νέου (υπερ)ανθρώπου των σπηλαίων.

ΔΥΟ φορές ο γύρος του νησιού. Εξερεύνηση παραλία παραλία με το φουσκωτό. Τίμιο ξύλο απ' τον βυθό της Συκιάς. Ερωτικό ραντεβού ύστερα από μια 20ετία, μια άγρια νύχτα στα Θειωρυχεία. Οικογενειακή στο Κλέφτικο, σαν φρικιό των 80's σε φέρνω στον νου μου να κραυγάζεις μες στην ανεμοθύελλα του Σαρακήνικου.

ΟΧΙ δεν επιστρέφω στην πραγματικότητά σας-μου! Θα μείνω για πάντα στην Κίμωλο. Κι αν 'ρθείτε χειμώνα εκεί να μ' ενοχλήσετε, θα την κάνω για Πολύαιγο. Ή, καλύτερα, για Ερημόμηλο μεριά! Να μη σου πω πως θα κατασκηνώσω για πάντα στα Γλαρονήσια· σ' ένα απ' τα σπουδαιότερα εικαστικά έργα που 'χει φιλοτεχνήσει μέσα στη θάλασσα η φύση. Εκεί που μου 'χει βραχώσει λαβωμένος ένας τεράστιος βλάχος-ροφός.

ΠΙΣΙΝΑ είναι! Τα καλύτερα νερά τα 'χουν τα Κουφονήσια. Το Νερό, ο Φανός, η Ιταλίδα, το Πορί· μα, δυστυχώς, το μυστικό μου το 'χουνε μάθει πλέον πολλοί.. Ακολουθεί, λένε, η Μύκονος, αλλά η Μήλος τη συναγωνίζεται επάξια. Διαθέτει καμιά εκατοστή ονειρικές παραλίες. Πολλές απ' αυτές απάτητες· πας μόνο με βάρκα. Πάντα θα βρεις μια να 'σαι μόνος με τον-την αγαπημένο-η σου. Κάποιες απ' αυτές έγιναν διάσημες απ' τους διαφημιστές. Εχει πλάκα που η COSMOTE δεν έχει σήμα μόνο στη Φυριπλάκα...

ΔΕΝ θέλω να επιστρέψω! Στην πραγματικότητά σας-μου. Εκτός απ' τα αδέλφια μου που είναι εγκλωβισμένα κι ελπίζω να βγουν απ' τις στοές της Χιλής, τίποτ' άλλο δεν με ενδιαφέρει απ' τις ειδήσεις σας.

ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ σήμερα γιατί είμαι αλλού ντ' αλλού. Πριν λίγο επέστρεψα από Σκιάθο πατημένος με 40 μίλια και είχε μια μπουνάτσα υπέροχη. Δεν παίζονται οι παραλίες κάτω απ' το όρος Καντήλι! Βρίσκονται μεταξύ Πολιτικών και Λίμνης. Απρόσιτες απ' τη στεριά με καταγάλανα νερά και τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Είχε πολλά δελφίνια εκεί σήμερα το πρωί. Με... γνώρισαν, φαίνεται, και έστησαν απίστευτο χορό γύρω απ' το φουσκωτούλι μου. Λες και ποζάρανε όταν τα φωτογραφίζαμε.

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ। Ες αύριον τα σπουδαία...
Ελευθεροτυπία - 31/08/2010
Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.