Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Κρίση και τόλμη

Συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα την προηγούμενη ανάρτηση.
Οι δύο κύριοι τομείς απασχόλησης στη Μήλο (εξόρυξη και τουρισμός) είναι και οι δύο από εκείνους οι οποίοι επηρεάζονται άμεσα και με ένταση, όταν υπάρξει κρίση στην παγκόσμια οικονομία.
Παρότι λοιπόν η Μήλος, με τους δύο τομείς απασχόλησης ,μοιάζει να είναι σε καλύτερη μοίρα από άλλα νησιά που εξαρτώνται μόνο από τον τουρισμό, υπάρχει η ανάγκη αναζήτησης και άλλου τομέα απασχόλησης, ώστε και ο στρατηγικός (για μένα) στόχος του διπλασιασμού των κατοίκων να υποστηριχθεί, αλλά και σε στιγμές όπως τώρα να υπάρχει και άλλος τομέας απασχόλησης.
Αναφέρομαι στην περίπτωση της διεκδίκησης ίδρυσης εργαστηρίου ενός πανεπιστημίου ή πολυτεχνείου με αντικείμενο την μελέτη του γεωλογικού πλούτου του νησιού.
Δεν ακούγεται βέβαια πρώτη φορά η ιδέα αυτή, αλλά πρέπει κάποτε να την σχεδιάσουμε και υποστηρίξουμε. Έχει το πλεονέκτημα ότι κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει, αλλά απαιτείται συντονισμένη και μακροχρόνια προσπάθεια.
Υπάρχει βέβαια και η υπόθεση εκμετάλλευσης της γεωθερμίας χαμηλής ενθαλπίας την οποία ο Δήμος έχει στα υπόψη, και η οποία θεωρητικά υποστηρίζει πολλές εφαρμογές και άρα υπόσχεται και θέσεις εργασίας, όμως είναι ζητούμενο ποιες εφαρμογές και από ποιους θα δώσουν την προστιθέμενη αξία, εδώ.
Ναι, τώρα είναι η ώρα να δούμε και να τολμήσουμε άλλα πράγματα….

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Έρχεται μπόρα

Οι προγνώσεις αλλά και τα σημάδια του καιρού δείχνουν ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ήδη τεράστια καράβια εκπέμπουν sos και οι βοήθειες δεν φθάνουν πάντα.
Εδώ ο καιρός έχει χαλάσει, αλλά ελπίζουμε ότι μπορεί να υπερβάλουν πάλι τα δελτία και ίσως την περάσουμε ελαφρά.
Ο λόγος βέβαια όχι περί ανέμων και υδάτων, αλλά για την περιβόητη παγκόσμια κρίση που γονατίζει την Αμερική, ενώ η γηραιά ήπειρος αλλόφρων ψάχνει τα φάρμακα της.
Ζούμε δύκολες, ιστορικές, αλλά και ενδιαφέρουσες ημέρες, λένε, και εσύ, μου λένε, ασχολείσαι με τον Χάλακα, τις φώκιες και την Μήλο, λες και είναι το κέντρο του κόσμου (που παρεπιπτόντως τώρα κυριολεκτικά χάνεται από αγωνία).
Για να ισορροπήσω τα πράγματα πρόσθεσα δίπλα το ΓΙΑ ΔΕΣ ΤΟ και τον ΚΑΙΡΟ. Κάτι σαν απορία ψάλτη....

Επίσης θυμήθηκα τη σχέση του γενικού με το ειδικό, αλλά εδώ ακόμη ψάχνουν τι συμβαίνει .. ...τι να πεις για την εξειδίκευση των προβλημάτων στην Μήλο;
Οι βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στη Μήλο είναι υγιείς και μπορούν να αντέξουν, κατά που δείχνουν, έστω και αν κάνουν περικοπές στις δαπάνες. Δεν πρέπει βέβαια να θεωρηθεί η κρίση ευκαιρεία για να μεταφερθούν βάρη κυρίως στους εργαζόμενους και ευρύτερα στο νησί.
Ο τουρισμός θα θιγεί και το μόνο ζητούμενο είναι η έκταση. Οι ιδιαιτερότητες του τουρισμού στη Μήλο (μικρές μονάδες, κυρίως εγχώριοι πελάτες, συμπληρωματική απασχόληση, χαμηλή οργάνωση) αφήνουν περιθώρια με καλύτερη οργάνωση και εκμετάλλευση ευκαιριών (πχ κοινωνικός τουρισμός) με προσαρμογή τιμών, βελτίωση ποιότητας προιόντος, να επηρεάσει λιγότερο την κοινωνία της Μήλου από όσο αναμένεται να συμβεί σε πιο αναπτυγμένα τουριστικά νησιά.
Η οικοδομή ήδη πλήτετται και θα ακολουθήσει την γενική πορεία.

Κοινότοπα, βέβαια, όλα αυτά, όπως και ότι κάποια στιγμή και αυτό θα περάσει, αφήνοντας σημάδια και ίσως και μαθήματα. Άμεσα μπορούμε να πούμε ότι ήδη φαίνεται η σημασία της ισόρροπης ανάπτυξης. Η μονοκαλλιέργεια είναι η πιο επικίνδυνη κατάσταση όσο μπορεί να είναι πιο κερδοφόρα σε καλούς καιρούς.
Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.