Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Ποιος μπορεί να σχεδιάσει και τι


Το κυνήγι της επικαιρότητας δεν αφήνει τα απαραίτητα περιθώρια χρόνου, ψυχραιμίας, ολικής θεώρησης του ζητήματος, υπολογισμού κόστους και κάθε δυνατής παραμέτρου ώστε να υπάρξει ο σωστός σχεδιασμός.
Όμως η εξέλιξη της σημερινής επικαιρότητας στη Μήλο(γεωθερμία και S&B) θα οδηγήσει στο προαπαιτούμενο δηλ ποιος μπορεί να σχεδιάσει και τι;
Αναγκαστικά δηλ τρέχουμε πίσω από την εκρηκτική επικαιρότητα για να προλάβουμε ώστε αύριο να μπορούμε και εμείς να σχεδιάσουμε για εμάς.
Αν όμως οι δύο συνεταίροι επιβάλλουν τα σχέδιά τους στη Μήλο, τότε όλα θα έχουν καθοριστεί τελεσίδικα και όλα θα είναι ελεγχόμενα από ένα και τον αυτό εργοδότη.
Αυτή η πιθανή απόλυτη μονοκρατορία είναι το μεγαλύτερο πολιτικό ζήτημα για τον τόπο μας.
Έτσι για μια απλή σύγκριση και κατανόηση του πιο απλού σημείου ας αναρωτηθούν όσοι θυμούνται, πριν 18 χρόνια ποια ήταν η στάση της S&B, αλλά και όσων έτσι και αλλιώς επηρεάζονται από αυτήν;
Αν σήμερα είναι δύσκολο να σχεδιάσουν οι Μηλιοί το μέλλον τους, αφού μια πολυεθνική εταιρία σχεδιάζει και για τη Μήλο χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, τι θα γίνει αύριο με ακόμη μεγαλύτερη εξουσία;
Αν σήμερα για τους εργαζόμενους της Μήλου υπάρχει ουσιαστικά ένας εργοδότης, τι θα γίνει αύριο που αυτός ο εργοδότης θα αντικαταστήσει και τη ΔΕΗ;
Ο Δήμος είναι ο κύριος εκπρόσωπος μας και πρέπει να τον ενισχύσουμε στην διαπραγμάτευση που ήδη έχει ανοίξει, αλλά και ο Δήμος πρέπει να είναι διάφανος, να μη φοβηθεί την καχυποψία μας, τη δεύτερη σκέψη μας, (στάση που κατατρώει δυστυχώς την κοινωνία μας και ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα κοινά), αλλά και να μη τσιμπήσει στους εκβιασμούς της μεγάλης μας «φίλης».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.