Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

τυχαιες επιλογες


Εκείνος ήθελε θάλασσα. Εκείνη ήθελε παρέα. Εκείνος τα συμβίβασε, πρότεινε πρώτα θάλασσα και ύστερα παρέα.
Στη θάλασσα Εκείνος πνίγηκε ……. η παρέα δεν υπήρξε.
Αν προτιμούσε σκέτη παρέα, τώρα, πιθανόν θα ζούσε, αλλά δεν θα γνώριζε από τι γλίτωσε.
Άραγε από πόσα έχουμε γλιτώσει ή έχουμε χάσει και δεν θα το μάθουμε ποτέ;
Το τυχαίο στη ζωή μας καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος από όσο εκτιμούμε, (βέβαια τα πάντα δεν είναι τυχαία).
Εύκολα παρερμηνεύουμε το τυχαίο σαν αποτέλεσμα ικανότητας μας ή ντετερμινισμού ή θείας παρέμβασης και έτσι αισθανόμαστε δυνατοί ή γλιτώνουμε από την αγωνία της συνειδητοποίησης του σχετικού μεγέθους μας, της αναμέτρησης μας με άγνωστες καταστάσεις, την ανάληψη της ευθύνης επιλογών μας .
Ένα λαμπάκι διώχνει το σκοτάδι δίπλα μας και ξεγελά τους φόβους μας.
Ειδικά τα παρελθόντα γεγονότα μας φαίνονται λιγότερο τυχαία από ότι πράγματι ήταν και συνήθως δίνουμε εκ των υστέρων εξηγήσεις που μας βολεύουν, ή,έχουμε επιλεκτική μνήμη (μόνο τις επιτυχημένες ψαριές θυμόμαστε).
Αν πάμε παραπέρα θα αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για την φυσική επιλογή να υπάρχουμε εμείς, ανάμεσα σε τόσες άλλες επιλογές που απορρίφθηκαν (πήγαν για μπάνιο πριν γεννηθούν),και αγωνία για τη γνώση του εφήμερου, αλλά και την πιθανότητα ανά πάσα στιγμή να κάνουμε λανθασμένη επιλογή και να πάμε για μπάνιο σε λάθος χρόνο.
Ακόμη παραπέρα κάποιοι επιστήμονες κάνουν λόγο για παράλληλα σύμπαντα (απορριφθέντα;).
Το τυχαίο, προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε με τις πιθανότητες, οι οποίες είναι ακριβώς η επιστημονική αποδοχή της τεράστιας άγνοιας μας και η έλλειψη βεβαιότητας ακόμη και για όποιες γνώσεις κατέχουμε.
Βέβαια εδώ το τυχαίο δεν έχει καμιά σχέση με γούρια, προλήψεις και θεούς, αλλά με φυσικούς νόμους και γεγονότα που αδυνατούμε να υπολογίσουμε.

Όλα αυτά με αφορμή ένα γεγονός που ήρθε καθώς διάβαζα το βιβλίο, ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΟΥ (ο κρυφός ρόλος της τύχης στη ζωή και τις αγορές) του Nassim Nicholas Taleb, και το βιβλίο Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ του Karl Popper.

Τέλος και πέρυσι τέτοια εποχή είχα πάλι αναρτήσει κάτι πέρα από τα καθιερωμένα τούτου του blog……..Τυχαίο ..;
.......................

# ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ απο το ΒΆΝΙ του Ηρακλή Μήλα με τίτλο iron inside

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν διαβάζεις λογοτεχνία, τότε εκπληκτικό είναι το σχετικό βιβλίο "Η Υπόσχεση" του Φρίντριχ Ντυρενματ (έγινε και μέτρια ταινία με τίτλο The Pledge από τον Σων Πεν, με τον Τζακ Νίκολσον).

Μηλίων διάλογοι είπε...

ευχαριστώ, θα το αναζητήσω.

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.