Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Από την ειρωνεία στη δημιουργία

Aν άλλο νησί είχε την Ερημόμηλο θα την είχε αναδείξει
· σαν τον χώρο ελεύθερης εκτροφής του περήφανου αίγαγρου
· σαν πρότυπο χώρο οικολογικών μελετών
· σαν ιστορικό χώρο
· σαν χώρο μύθων και θρύλων
· σαν αρχαιολογικό χώρο
· σαν ανοικτό ενυδρείο
και θα προβληματιζόταν ή θα είχαν αποφασίσει οι φορείς και οι απλοί κάτοικοι,
· να σχεδιάσουν διαδρομές για περιπατητές
· ελεγχόμενο κυνήγι με το αζημίωτο
· δημιουργία υποδομών για την φυσική διαχείριση του όλου οικοσυστήματος
· προστασία και ορθολογική εκμετάλλευση του αλιευτικού πλούτου
· να γυριστούν ντοκιμαντέρ, να γραφτού βιβλία για το νησί…
Τώρα όμως είναι δική μας και αν δεν υπήρχαν κάνα- δύο άνθρωποι με μεράκι μπορεί και να είχε τελειώσει σαν εκτροφείο του αίγαγρου και οι εταιρίες να εξετάζανε το ενδεχόμενο να βγάλουν τα σπλάχνα του ατίθασου νησιού για πούλημα.
Βέβαια και οι απλοί (χωρίς εταιρική μορφή) Μηλιοί κάνουν ότι μπορούν για να περιποιηθούν το ατίθασο νησί ….. Προκαλεί φαίνεται …..Έτσι φτάσανε κάποια σαΐνια μέχρι να αμολήσουνε κουνέλια για εκτροφή !!!!! Εκτροφείο ακούσανε……. Δηλαδή ότι χειρότερο για το οικοσύστημα της Αντιμήλου. Αν δεν υπάρξει κάποια αρρώστια να τα ξεκληρίσει, ή κάποια ανθρώπινη παρέμβαση, αναμένεται τα κουνέλια να φάνε τις ρίζες των όποιων φυτών και να μείνει το νησί χωρίς ίχνος πράσινου και οι αίγαγροι μετά τόσους αιώνες ζωής στο νησί, να μην αντέξουν τις περιποιήσεις μας.
Άραγε είμαστε τόσο αδιάφοροι, τόσο οκνηροί, τι φταίει;
Το παραπάνω παράδειγμα είναι από τα λιγότερο προκλητικά βέβαια, αλλά ενδεικτικό και δεν προσφέρεται για παρερμηνείες (ελπίζω).
Είναι τόσες οι προκλήσεις στη Μήλο που χωρίς ιεράρχηση, χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο δράσης μας καθηλώνουν και παραμένουμε μαρμαρωμένοι.
Προτιμούμε ή αποδεχόμαστε,
· να αφήνουμε τις παραλίες να δουλεύουνε μόνες για την τουριστική ανάπτυξη, όταν δεν τις βρωμίζουμε,
· να αφήνουμε τις εταιρίες ανενόχλητες και μόνες να εκμεταλλεύονται το μεταλλευτικό πλούτο,
· να αφήνουμε τους αρχαιολογικούς μας χώρους κλειστούς,
· να αφήνουμε τα νεότερα μνημεία (πχ Θιάφες, Βάνι) να ρημάζουν κατά βούληση του χρόνου και των επισκεπτών,
· τα γεωλογικά αξιοθέατα να τα ανακαλύπτουν ξένοι και να μας τα δείχνουν,
· την βιοποικιλότητα να την «προστατεύουν» γραφειοκρατικά μορφώματα,
· να αφήνουμε τα ψάρια να κινδυνεύουν να εξαφανιστούν,
· να αφήνουμε την οικιστική ανάπτυξη βέβαια όπως και αλλού,
· για την εκμετάλλευση της γεωθερμίας το σύστημα «βλέποντας και κάνοντας».
Τόσο μαύρα είναι τα πράματα;
Τόσο, αλλά και με ελπίδες,
· γιατί υπάρχει πια νερό,
· γιατί υπάρχει και μια θεατρική ομάδα,
· γιατί υπάρχουν παρέες με μουσικές αναζητήσεις,
· γιατί υπάρχει το κτήμα του Δρακάκη
· γιατί κάτι έγινε στη Πλάκα από πλευράς περιποίησης του χωριού,
· γιατί υπάρχουν σύλλογοι που δεν αναπαράγουν τις τηλεοπτικές εκπομπές,
· γιατί η ποιότητα του φαγητού στη Μήλο έχει βελτιωθεί,
· γιατί κάποιοι δεν κλείνουν από 10 Σεπτεμβρίου τα μαγαζιά τους και μετά να διαμαρτύρονται για τα πλοία που αλλάζουν δρομολόγια τον Οκτώβριο,
· γιατί κτίζονται και ωραία σπίτια,
· γιατί κτίζεται η τεχνική σχολή,
· γιατί αυξάνονται τα μαγαζιά με ντόπια προϊόντα,
· γιατί την άλλη φορά αντιδράσαμε στο θέμα της γεωθερμίας και τώρα σαν να μας υπολογίζουνε,
· γιατί έχουμε μνήμες αγώνων και συλλογικών προσπαθειών στο νησί μας,
· γιατί έχει τόση ομορφιά η Μήλος που έχει αντέξει και αφομοιώσει πολλούς πειρατές, επιδρομείς, σεισμούς και ηφαίστεια….
Τι φταίει λοιπόν;
Προφανώς ο σχεδιασμός, και πριν από αυτόν το όραμα για τη Μήλο που θέλουμε….. έτσι ώστε να μεταμορφωθεί η γνωστή ειρωνεία μας σε δημιουργική δύναμη.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πριν διαβάσω όλο το κομμάτι είχα απελπιστεί και ήμουν έτοιμος να σου γράψω ότι "Εδώ η Μήλος κινδυνεύει να γίνει Ερημόμηλος, η κανονική Ερημόμηλος μας μάρανε...", αλλά μετά με ισορρόπησες.
Κάπως έτσι όμως δεν είναι όλη η Ελλάς;

Μηλίων διάλογοι είπε...

Μπα, στη Μήλο είναι όλα συμπυκνωμένα, τα όρια δεδομένα και έτσι δεν ξεφεύγεις χαμένος σε TV ή σε ένα πλήθος ξένων.
Αν η συνείδηση δεν πάει για ύπνο το πράμα είναι πολύ πιο δυνατό δηλ άλλο μπύρα και άλλο ρακί.

Ανώνυμος είπε...

pabcqw Μήλο!!!

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΣ ΑΠΟΣΤΕΛΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΗΛΟΥ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΜΗΛΟΥ

"ΠΡΟΣ ΔΗΜΟ ΜΗΛΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 21/03/2008


ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΠΩΣ ΘΕΤΩ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΝΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΜΗΛΟΥ.
ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ (ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ , ΑΛΛΑ Κ ΤΑ 2 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ , ΚΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩ ΜΟΝΙΜΑ Κ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΣΤΗΝ ΜΗΛΟ), ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΣΟ, ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΑΜΕΣΑ, ΑΛΛΑ Κ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΠΑΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΑΛΛΑ Κ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΜΑΣ( ΜΙΑΣ Κ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ "ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ")

Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΝΕΩΝ , ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ, ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΦΑΣΗ, ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ -ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ, Η ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΩ BLOGS (ιστολογια) ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΟΡΓΑΝΟ (Τ.ΣΥΜΒ.ΝΕΩΝ)ΤΟ ΟΠΟΙΟ Κ ΠΟΙΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΙΝΑΙ, Κ ΠΙΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ..ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ, ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΗΝ ΦΡΕΣΚΑΔΑ Κ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΕΜΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΟΥΝ ΠΟΛΛΑ. ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ,ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΟΡΕΞΗ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ , ΑΛΛΑ Κ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ, ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΘΕΣΩ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΚΑ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΜΗΛΟΥ

ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ ΔΕΛΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΥΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΤΡΗΣ
ΠΛΑΚΕΣ ΜΗΛΟΥ"

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.