Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ

Σκεφθείτε να βλέπαμε στην παντοδύναμη TV ότι στην Κίνα κάποιος σκότωσε ένα από τα ελάχιστα Πάντα και αναλογιστείτε την οργή και την περιφρόνηση για τους απολίτιστους.
Ελάτε τώρα εδώ και δείτε τι έγινε με την δολοφονία της φώκιας στη Μήλο ...... το μόνο που ένοιαξε ήταν οι τυχόν αντιδράσεις και όχι η ίδια η ενέργεια....
Κάθε χειμώνα κάποιος παρανοικός στην Πλάκα σκοτώνει με φόλες τις γάτες ..... μη το λέτε γιατί ο τουρισμός.....
Κάποιες τράτες τραβούν ακόμη και νύκτα με λάμπες ..... μη το λέτε το μεροκάματο ψάχνουν.
Κάποιος ρίχνει δύκτια που ξεφελιάζουν και κλείνει όλη νύκτα λιμανάκια, κάβους, αδιαφορώντας αν κινδυνεύουν πλεούμενα και άνθρωποι ... μεροκάματο του τρόμου των άλλων.
Κάποιοι κυνηγοί προσπαθούν και θα το καταφέρουν, να εξαφανίσουν ότι κινείται στη φτωχή από χλωρίδα και πανίδα περιοχή από Μπουμπάρδα μέχρι Τράχηλα ............ χόμπυ σε κατοικημένη περιοχή.
Κάποιοι ρίχνουν τα μπάζα όπου βρουν .... τι να κάνουν...
Τα πλοία ρίχνουν στη θάλασσα και μεσα στο λιμάνι τα απόβλητά τους .... κοστίζει.
Πάρα πολλοί ρίχνουμε σκουπίδια και μάλιστα πλαστικά στη θάλασσα ... έλα μωρέ..

Δεν φταίνε οι εταιρίες για όλα αυτά και άλλα πολλά, αλλά ο άλλος θα πει
- Αυτά τα μικρά βλέπεις και δεν βλέπεις την καταστροφή στην Ξυλοκερατιά ή στο Τσιγκράδο,
όπως από την άλλη οι βασιλικότεροι ενοχλούνται για την, όπου το αξίζουν, ενοχοποίηση των εταιριών.

Έκαστος των ανθρώπων δύο πήρας φέρει... ή αλλοιώς δισάκι. Μπορούμε να φέρουμε το πίσω μπρος;

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και φυσικά ξέρεις γιατί συμβαίνουν όλα αυτά,όχι μόνο στη μήλο αλλά σε όλη την ελλάδα...
Γιατί στην ελλάδα που ζούμε κοιτάμε πάντα το δένδρο, αλλά το δάσος που καίγεται δεν του δίνουμε σημασία.
Γιατί σε κυνηγάνε αν στο σπίτι σου,έχεις κανει ενα σκαλί περισσότερο,ενω ο διπλανός που κτίζει ολόκληρο σπίτι χωρίς άδεια
δεν του κάνουν τίποτα.
Γιατί το λιμενικό κυνηγάει τον συνταξιούχο που ψαρεύει πετονιά ,και
αφήνει τον τρατάρη να καλάρει μπροστά στο λιμάνι.
Γιατί σβήνουν τα πρόστιμα της S & B
που πετάει τα μπάζα στη θάλασσα,αλλά σε σένα και σε μένα αυτό θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός...
Αν κάποτε καταλάβουμε πως οι νόμοι πρέπει ισχύουν για όλους το ίδιο,
ισως τότε κάνουμε ενα βηματάκι εμπρός.
Αντάρτης

Ανώνυμος είπε...

Είναι θέμα προσωπικού πολιτισμού και παιδείας, όσον αφορά τον καθένα από εμάς.
Είναι θέμα παρατεταμένης και σκανδαλώδους ατιμωρησίας, ζήτημα καθαρά πολιτικό, όσον αφορά το σύνολο.

Και για τα δύο, χρειάζεται να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη.

Ανώνυμος είπε...

Οσο για το σβήσιμο των προστίμων, όπως φαίνεται και πίσω από τις λέξεις του "Αντάρτη", το πρόβλημα κατά βάθος, δεν είναι ότι σβήστηκε της S&B (όπως θα έπρεπε να είναι), αλλά το ότι δεν σβήστηκε το δικό μας (που πολύ συχνά σβήνεται...)

Ανώνυμος είπε...

Και φυσικά δεν είμαι υπέρ να σβήνετε το δικό μου πρόστιμο,φίλε μου,αλλά νομίζω η τελευταία παράγραφος που έχω γράψει δε εννοεί κάτι τέτοιο.
Αντάρτης

Ανώνυμος είπε...

ΟΚ έχεις δίκιο

Ανώνυμος είπε...

Αναρωτιέμαι μέχρι πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τις εταιρείες και θα πιπιλάμε την καραμέλα ότι αυτές φταίνε γιά όλα. Αλλη ωραία καραμέλα είναι ότι φταίει ο Δήμος, το κράτος, η εξουσία κλπ κλπ.
Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι υπάρχει και ατομική και συλλογική ευθύνη ΔΙΚΗ ΜΑΣ γιά το περιβάλλον, αντί διαρκώς να ψάχνουμε γιά άλλοθι δίπλα μας. Αυτό όμως δεν είναι θέμα εφαρμογής των νόμων, αλλά στάση ζωής (όπως όλα δηλαδή) φίλε "Αντάρτη".

Ανώνυμος είπε...

Γύρισε προχθές, λέει, με 136 (ναι, 1-3-6!!!) ορτύκια. Πόσες μέρες κράτησε το "πανηγύρι"? Και πόσοι να 'ταν οι "πανηγυριώτες"?
Κάποιες φορές θες να μιλήσεις για κάποια πράγματα και τα λόγια δε βγαίνουν. Τα επιχειρήματα που θέλεις να εκθέσεις, οι λέξεις που θέλεις να χρησιμοποιήσεις, ο τρόπος που θα τα εκθέσεις για να "βοηθήσεις" να συνειδητοποιηθεί το έγκλημα, συνθλίβονται πριν φτάσουν στην άκρη της γλώσσας.
Κάτι μέσα σου δεν ανέχεται να σου επιτρέψει τόση ανοχή.
Ο θυμός κι η αγανάκτηση στήνονται φράγμα κι απ' το στομάχι σου βαθιά μόνο άναρθρη κραυγή ξεχύνεται, σαν να 'χεις φάει εσύ την ντουφεκιά.
Κι ώσπου να φτάσει στην άκρη των χειλιών σου έχει γίνει σιωπή ενός πόνου πολύ βαθύτερου: Της μοναξιάς και της απελπισίας, πόσο μόνος είσαι ακόμα και στα πιο απλά. Και νιώθεις να συρρικνώνεσαι, θες να γίνεις μια τόση δα μπαλίτσα στο χώμα, να μη σε βλέπει κανείς...
..........
Κι ύστερα λες όχι, "δε θα 'ναι η μαχαιριά πιο βαθιά από την κραυγή", ας μιλήσω, ξανά και ξανά, ως που να βγει η ψυχή μου, αυτό είναι σήμερα, αυτό ήταν πάντα το χρέος μου.
Κι ύστερα, έρχονται τα λόγια του Άλλου για τη στέρνα:
"Μα η νύχτα δεν πιστεύει στην αυγή
κι η αγάπη ζει το θάνατο να υφαίνει
έτσι, σαν την ελεύθερη ψυχή,
μια στέρνα που διδάσκει τη σιγή
μέσα στην πολιτεία τη φλογισμένη".
Ποιά βουλή, ποιά βούληση θα κερδίσει στο τέλος;
Χαράζει. Κοιτάζω απέναντι τα βουνά, τους βλέπω και τώρα να έχουν ξεχυθεί με τα ντουφέκια τους και τα σκυλιά τους αναζητώντας τη ζωή...
Και ο πόνος βυθίζεται και πιάνει πάτο.
Όχι για τα πουλιά μα για τους κυνηγούς.
Όχι για τους κυνηγούς, για τους ανθρώπους.

solarinos είπε...

"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"; Τουλάχιστον ας την αισθανθούμε όταν τη συναντούμε έστω και τυχαία.
Το προηγούμενο κείμενοείναι στιγμή ομορφιάς....

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.