Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Κρίση και τόλμη

Συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα την προηγούμενη ανάρτηση.
Οι δύο κύριοι τομείς απασχόλησης στη Μήλο (εξόρυξη και τουρισμός) είναι και οι δύο από εκείνους οι οποίοι επηρεάζονται άμεσα και με ένταση, όταν υπάρξει κρίση στην παγκόσμια οικονομία.
Παρότι λοιπόν η Μήλος, με τους δύο τομείς απασχόλησης ,μοιάζει να είναι σε καλύτερη μοίρα από άλλα νησιά που εξαρτώνται μόνο από τον τουρισμό, υπάρχει η ανάγκη αναζήτησης και άλλου τομέα απασχόλησης, ώστε και ο στρατηγικός (για μένα) στόχος του διπλασιασμού των κατοίκων να υποστηριχθεί, αλλά και σε στιγμές όπως τώρα να υπάρχει και άλλος τομέας απασχόλησης.
Αναφέρομαι στην περίπτωση της διεκδίκησης ίδρυσης εργαστηρίου ενός πανεπιστημίου ή πολυτεχνείου με αντικείμενο την μελέτη του γεωλογικού πλούτου του νησιού.
Δεν ακούγεται βέβαια πρώτη φορά η ιδέα αυτή, αλλά πρέπει κάποτε να την σχεδιάσουμε και υποστηρίξουμε. Έχει το πλεονέκτημα ότι κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει, αλλά απαιτείται συντονισμένη και μακροχρόνια προσπάθεια.
Υπάρχει βέβαια και η υπόθεση εκμετάλλευσης της γεωθερμίας χαμηλής ενθαλπίας την οποία ο Δήμος έχει στα υπόψη, και η οποία θεωρητικά υποστηρίζει πολλές εφαρμογές και άρα υπόσχεται και θέσεις εργασίας, όμως είναι ζητούμενο ποιες εφαρμογές και από ποιους θα δώσουν την προστιθέμενη αξία, εδώ.
Ναι, τώρα είναι η ώρα να δούμε και να τολμήσουμε άλλα πράγματα….

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστα ολα αυτα που λες,αλλα για να πραγατοποιηθουν ,πρεπει να υπαρχουν και τα ατομα που θα τα σπρωξουν,μακαρι να βρεθουν, αλλα πολυ φοβαμαι πως δεν υπαρχουν. Εδω, οπως βλεπεις για πιο σοβαρα πραγματα (πχ ακτοπλοοια)περιμενουμε απο το υπουργειο εμπορικης ναυτιλιας,και εμεις οπως παντα περιμενουμε.....μεχρι ποτε
Ανταρτης

Μηλίων διάλογοι είπε...

Αντάρτη,
μάλλον δίκηο έχεις... μοιάζουμε όλοι κουρασμένοι καιαπορροφημένοι από τα ιδιωτικά μας και αν κάποιος βρεθεί να έχει μεράκι θα τον υποσκάψουμε,.... αλλά πες πες μήπως και κάτι γίνει..

Ανώνυμος είπε...

Η ίδρυση ενός ανώτατου εκπαιδευτικούς ιδρύματος πρέπει να εντάσσεται σε κάποιο γενικότερο σχεδιασμό και να έχει κάποιους στόχους γιά όλη τη χώρα. Γιά την εκπαίδευση και τη γνώση πρώτα. Και βέβαια πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες προυποθέσεις, υποδομές κλπ.
Αλλά εμείς εδώ στην Ελλάδα, μηδενός εξαιρουμένου, θεωρούμε ότι μιά ανώτατη σχολή είναι το μέσο γιά να λύσουμε όλα τα τοπικά προβλήματά μας, συμπεριλαμβανομένης και της ανάπτυξης και της τόνωσης της τοπικής οικονομίας. Ετσι καταντήσαμε κάθε πόλη και κωμόπολη να έχει (ή αν δεν έχει, να διεκδικεί) σχολή, να έχει γεμίσει η επικράτεια από σχολές και υπο-σχολές φαντάσματα, να έχουμε φρακάρει από "Πανεπιστήμια" και να έχουμε ρίξει την παιδεία μας στον πάτο της υποβάθμισης.
Από κοντά και οι πολιτικοί κάθε απόχρωσης που σιγοντάρουν και δεν έχουν βέβαια κανένα πρόβλημα να ιδρύουν παντού "σχολές" γιά να μην στενοχωρήσουν την πελατεία τους. Τί κι αν δεν έχουμε πιάσει ούτε τη βάση, ας πάμε όλοι να γίνουμε φοιτητές. Είδατε πως είχαν ανιτδράσει οι Δήμοι γιά τα (Α)ΤΕΙ ;

Μηλίων διάλογοι είπε...

Ανώνυμε,
Οι λειτουργίες του γενικού και του ειδικού (τοπικού) είναι διαφορετικές και όταν συγχέονται δημιουργούνται προβλήματα στην πολιτική διαδικασία, πχ η κομματική γραμμή η οποία κατεβαίνει αδιαφορώντας για τις ιδιομορφίες του τοπικού, πνίγοντας τον διάλογο και την διάθεση συμμετοχής.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι υπεύθυνη για τα δημοτικά και η κυβέρνηση για τα κρατικά, ο διάλογος ανάμεσα στα επίπεδα δίνει λύσεις στα γενικά βλέποντας τις κατά τόπο ιδιαιτερότητες .
Η συγκεκριμένη τοπική πρόταση φιλοδοξεί να δείξει ότι το τοπικό εξυπηρετεί και το γενικό (την καλύτερη παιδεία). Δηλαδή αν όχι στη Μήλο τότε πού ένα εργαστήριο (δεν μίλησα για σχολή)γεωλογίας θα βοηθήσει τη μελέτη όλων αυτών των γεωλογικών φαινομένων ;
Τέλος, έχεις δίκιο για την απρογραμμάτιστη ίδρυση σχολών, αλλά για τα προβλήματα των πανεπιστημίων και της μέσης εκπαίδευσης, δεν νομίζω να φταίει πχ η σχολή ιχθυοκαλλιέργειας στο Μεσολόγγι …..

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Μ/Δ. Σίγουρα η Μήλος είναι γεωλογικό "μουσείο" από μόνη της, αλλά στο κάτω-κάτω οι Μηλιοί δεν φαίνεται και να πολυενδιαφέρονται τελευταία γιά τον πλούτο αυτό, ενώ άλλες τοπικές κοινωνίες νοιάζονται πολύ περισσότερο. Ετσι, εργαστήριο γεωλογίας μπορεί να γίνει και στη Σαντορίνη, στη Νίσυρο, στην Κώ, στη Χαλκιδική, στην Κοζάνη, στην Καβάλα, στη Δράμα, στο Λαύριο, στη Μυτιλήνη κλπ.
Γιά τα προβλήματα της εκπαίδευσης (και όχι μόνο γιά αυτά) φταίει κατά πολύ και η νοοτροπία μας και ας έχουμε κάποια στιγμή το θάρρος να το παραδεχθούμε. Ούτε μπορούμε να αντλούμε συνεχώς άλλοθι από την αδιαφορία/αντίθεση με την "κεντρική εξουσία". Γνωρίζεις πόσες θέσεις (Α)ΤΕΙ έμειναν αδιάθετες λόγω βάσης και γιαυτό αντέδρασαν με μαύρο δάκρυ όλοι οι Δήμοι? Δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς αυτό το τοπικό (γιά την ακρίβεια τοπικιστικό) εξυπηρετεί το γενικό.

Ανώνυμος είπε...

H Μήλος είναι γεωλογικό Μουσείο, έτσι κι αλιώς.
Η πρότασή σου είναι ενδιαφέρουσα και σε ένα βαθμό εφικτή. Είναι σίγουρο ότι αυτό που προτείενεις θα μπορούσε να δόσει μια ώθηση σε μια άλλου τύπυ ανάπτυξη, κάτι που το χρειάζεται το νησί, ειδικά αυτήν την περίοδο.
Οι προοπτικές απασχόλησης στην εξορυκτική βιομηχανία δεν είναι ούτε ασφαλείς, ούτε δεδομένες. Το υπάρχον τουριστικό προσωπικό δεν εγγυάται καθόλου τη βιωσιμότητα του τουριστικού προϊόντος της Μήλου.
Αρα, κάθε άνοιγμα σε νέους μη τοξικούς(!!!) τομείς ανάπτυξης είναι καλοδεχούμενο.

Ανώνυμος είπε...

ΞΕΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΙΣ 12.000 ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ 10 ΜΗΝΕΣ
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕΣΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ 1200 ΜΗΝΙΑΙΩΣ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΠΙΚΟ ΜΠΛΟΓΚ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

ΣΕ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΗΣΕ Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΟΣ ΣΑΣ, Η ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΩΝ.

ΚΑΙ Σ' ΑΝΩΤΕΡΑ!

Ανώνυμος είπε...

"Ερχεται μπόρα" έλεγες στην προηγούμενη ανάρτηση.
Τελικά η μπόρα ήρθε νωρίτερα και οι εργασιακές εξελίξεις στη Μήλο, αιφνιδιάζουν όσους επιμένουν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
ΑΦΑΣΙΑ ΤΕΛΟΣ παιδιά!

Ανώνυμος είπε...

"Ερχεται μπόρα" έλεγες στην προηγούμενη ανάρτηση.
"Κρίση και τόλμη" επιγράφεις την παρούσα.
Τα πράγματα εξελίσσονται στη Μήλο πολύ νωρίτερα από όσο φανταζόμασταν.
Ολοι; Οχι όλοι...
Κάποιοι το περίμεναν.
Αλλά ποιού το αυτί ιδρώνει σε αυτόν τον τόπο της γενικής αφασίας.
Οι εξελίξεις στα εργασιακά, είναι αποκαλυπτικές.
Τα πράγματα στη Μήλο θα είναι πολύ διαφορετικά σε λίγα χρόνια.
Οχι αναγκαστικά προς το χειρότερο.
Η μάλλον, θα είναι προς το χειρότερο μόνο γι όσους επιμένουν να ζουν τυφλωμένοι στο τούνελ του ωχαδερφισμού, της άγνοιας, της αμορφωσιάς και των απλουστεύσεων.

ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΠΟΛΛΟΙ...

Ανώνυμος είπε...

καλό Πασχα

Ανώνυμος είπε...

καλό Πασχα

Ανώνυμος είπε...

To blog σου αποτελεί την τραγική μαρτυρία της κατάντιας αυτού του τόπου.
Κι ας μη διαφέρει πολύ από άλλους, καμιά παρηγοριά.
Άνοιξες ένα βήμα συζήτησης και προβληματισμού όπου οποιοσδήποτε, και μάλιστα ανώνυμα αν ήθελε, θα μπορούσε να καταθέσει την αγωνία του, τις σκέψεις του, τα όνειρά του για τον τόπο που πασχίζει να οργανώσει τη ζωή του.
Άφησες πεδίο ελεύθερο στο είδος της παρέμβασης, δίνοντας εσύ το παράδειγμα και ανοίγοντας θέματα που εκτείνονται από τα μεγάλα, ιστορικά, κοινωνιολογικά και πολιτικά μέχρι τα καθημερινά, συλλογικά και ατομικά. Μίλησες πολιτικά, φιλοσοφικά αλλά και απλά, ανθρώπινα, στο παρασκήνιο της καθημερινότητάς μας.
Η επισκεψιμότητα είναι, ομολογουμένως, υψηλή.
Να 'ναι αυτό παρηγορητικό απέναντι στο χαμηλότατο ποσοστό εκείνων που αποφασίζουν να ανοίξουν το στόμα τους ή η αναλογία αναγνωστών/παρεμβάσεων είναι η συνήθης στα blogs;
Αλλά και από τις παρεμβάσεις, η συντριπτική πλειοψηφία φανερώνει ανθρώπους που, ναι, έχουν αγωνίες, κυρίως για το παρόν και το μέλλον του τόπου, αλλά είναι εγκλωβισμένοι στο θυμό και την απογοήτευση του αδιέξοδου, του προσωπικού και του συλλογικού. Καταγράφονται σκέψεις και συναισθήματα που δεν οδηγούν σε ''συ – ζήτηση'': Αφορισμοί, μελλοντολογία, ξύλινες κουβέντες. Κι αν κάποιος πει κάτι που σηκώνει κουβέντα, ο προβληματισμός του μένει αναπάντητος, μετέωρος στο διαδικτυακό στερέωμα.
Μα εγώ είμαι έξαλλος μ' εκείνους που έχουν στα χέρια τους τα ''μέσα'' που είχαν την τύχη να αποκτήσουν στη ζωή και καθόλου δεν υποψιάζονται το βάρος με το οποίο η Ιστορία τους επιφορτίζει: Να γίνουν φορείς της ελπίδας, του σήμερα. Το χρωστούν σ' εκείνους που το δημοκρατικό μας σύστημα άφησε μ' ένα μεροκάματο στα χέρια κι αυτό αβέβαιο. Το μεροκάματο του οποίου η υπεραξία, όσο δαιδαλώδεις δρόμους και αν ακολούθησε, χτηματοδότησε, εν τέλει, τις σπουδές τους τα βιβλία τους και την αισθητική τους:
Είναι φανερό ότι και οι ''μορφωμένοι'' και ''καλλιεργημένοι'' αυτού του τόπου, εντός και εκτός ορίων του νησιού, ''φίλοι'' του blog και του blogger, αηδιαστικά λαλίστατοι ιδιωτικώς με τον δικό του ''δεκάρικο'' ο καθένας, δηλωμένοι εραστές της Μήλου (των ελεύθερων Σαββατοκύριακών τους ή όπως λέμε... φιλέλληνες!), δεν έχουν περίσευμα για τίποτε εκτός από το ύφος τους, κρυφό ή φανερό.
Είναι ντροπή που (είναι φανερό!) δεν εμφανίστηκαν (ούτε ανώνυμα!) στα τόσα και καθε λογής ερεθίσματα και προκλήσεις σου.
Όμως ποιό το μήνυμα αυτής της εικόνας για σένα; Τί θα κάνεις από 'δω και πέρα; Είναι φανερή και η δική σου κούραση. Δικαιολογημένη...

Σκατά, ό,τι και να πω ''κάτι περισσεύει'' μόνο και μόνο για να δηλώνει το μάταιο και το πόσο γραφικοί γινόμαστε ώρες ώρες.
Φταίνε κι αυτά τα δάκρυα, που χύθηκαν πάλι άφθονα για τα ''Άγια Πάθη'' του Αδειανού Πουκάμισου: Κλαίμε πάντα σε λάθος χρόνο στον λάθος τόπο για λάθος λόγο...

Δε θέλω να μου θυμίσεις την Αλεξάνδρεια, δε θέλω να μου δώσεις κουράγιο. Λες και είναι δυνατόν να είναι ποτέ κανείς ''έτοιμος από καιρό...''

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.