Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Άμαν Ντόκτορ!

................................................................................................απο τον Κώστα Κοσμόπουλο
Καλέ μου φίλε,
Ζαλίζομαι και μόνο να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να μεταφέρω εδώ, έστω και περίληψη αυτών που ζητάς. Αλλά αυτά πρέπει να αρχίσουν, κάπως να λέγονται. Θα πω τα ελάχιστα για οικονομία.
Για την ευκαιρία που χάσαμε,
μόνο links για να μπεις, αφού το ζητάς, σ’ έναν πραγματικά μαγικό κόσμο…
…Φθινόπωρο του 2000 λοιπόν, ο Βενιζέλος έχει απορρίψει το αίτημα της «Μίδας» για επέκταση των ερευνών για χρυσό αλλά η υπόθεση δεν έχει κλείσει. Ο διεθνής τύπος του χρυσού έχει αφρίσει, βρίζει θεούς και δαίμονες, η Βαρυτίνη διαπραγματεύεται, όχι μ’ εμάς, αργότερα θα δηλώσει ότι «αφού δε μου δίνετε άδεια επέκτασης δε θα κάνω αποκατάσταση». Τέτοια ωραία. Να μαζί και το «φίδι». Ήρθε η κα Σπάλα του ΥΠΕΧΩΔΕ: «σας στέλνω την ομάδα εργασίας που θα σας παρουσιάσει την ειδική περιβαλλοντική για τον Χάλακα να πείτε ναι αλλιώς θα πληρώσουμε πρόστιμα…», χαμός! Οι δικοί μας, το ’94 είχανε δεχτεί να κάνει το μουσείο Γουλανδρή έρευνα. Είχαν καταλάβει ότι θα κατασκεύαζαν ένα… κλουβί να πηγαίνει ο κόσμος να βλέπει τα φίδια! Κοίτα και τα πρακτικά του Δήμου της εποχής…
Αλλά ο υπεύθυνος από το Συμβούλιο της Ευρώπης Galiano έστειλε πρόταση για μια «Πράσινη Μήλο», τον «δεκάλογο», όπου για πρώτη φορά διαβάσαμε τον όρο «Local Agenda 21».
(Έχω ήδη γνωριστεί με τον Λεωνίδα Φωτεινό. Από ‘δω και πέρα, έστω κι αν εγώ φάνηκα περισσότερο, μαζί κάναμε ό,τι κάναμε).
Χρυσός και «Φίδι». Ο τόπος πολιορκημένος από παντού. Τι να κάνουμε τώρα; Βουτιά στο ίντερνετ, «τι είναι αυτό το πράμα;» νύχτες ατελείωτες με ταχύτητες από 0,3 έως 1,2Kbps.
Τα πρώτα αποτελέσματα:
Η διακήρυξη της διάσκεψης κορυφής του ΟΗΕ, Ριο 1992 http://www.unep.org/Documents.Multilingual/Default.asp?DocumentID=78&ArticleID=1163
…και στο κεφάλαιο 28:
http://www.un.org/esa/sustdev/documents/agenda21/english/agenda21chapter28.htm
Ενθουσιασμός και ταραχή. Κάτι γίνεται εδώ, να το καταλάβουμε, το περιβάλλον δίνει χώρο σε όλους μα ζητά να αλλάξουμε, τον τρόπο που σκεφτόμαστε… Ναι αλλά πώς το κάνουμε;
Και πέφτουμε εδώ:
http://www.iclei.org/index.php?id=global-about-iclei
και εδώ
http://www.iclei.org/index.php?id=798
!!! Είναι, λοιπόν δυνατό, μπορούμε. Αντιγράφουμε το σύνθημα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «I have a dream!» να το κάνουμε!!!
Καπάκι και ο «οδηγός», επι πληρωμή στα αγγλικά, το online μας μπερδεύει…
http://www.idrc.ca/en/ev-9322-201-1-DO_TOPIC.html
Τσάμπα στα ιταλικά, ευτυχώς τα μιλάω…
http://www.flanet.org/download/publications/a21l.pdf
Να κι άλλος ένας από την Αυστραλία
http://www.environment.gov.au/esd/la21/manual/pubs/manual.pdf
Και ξανά…
http://www.serd.ait.ac.th/ump/html/yellop28.htm
Κι αυτό που το βρήκα τώρα…
http://www.serd.ait.ac.th/ump/html/yellop26.htm
Και κάτι στα Ελληνικά…
http://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/2119/1/athanasopoulou_3_23_1998.pdf
Να και η Τουρκία
http://www.bursayg21.org/Img/Uploads/la21_handbook.pdf
(Παλιά και καινούργια στα στέλνω, όρεξη να ‘χεις από δω και πέρα!)
Τελικά είμαστε πολλοί, εμπειρίες, σεμινάρια, επιστημονική βοήθεια, χρηματοδότηση…
http://sustainable-cities.eu/upload/pdf_files/ac_english.pdf
http://sustainable-cities.eu/front_content.php?idart=782
http://www.ccre.org/docs/malmo_first_announcement_el.pdf
http://www.rgre2009.se/
Ο Galiano έχει στείλει στην Έπαρχο ένα βιβλίο, την εφαρμογή του προγράμματος στην Κάλβια, ένα Δήμο της Μαγιόρκα όση η Μήλος (145τ.χμ.) που τόλμησε και πήρε Πρώτο Ευρωπαϊκό βραβείο. Το ξεκοκαλίζουμε…
Προτείνουμε στον Galiano «Πράσινη Μήλο για όλο το νησί». Ενθουσιάζεται.
Το καλοκαίρι παίρνει φωτιά ο Χάλακας.
Τον Οκτώβριο του 2000 δείχνουμε ότι η «περιβαλλοντική» μπορεί να χαρακτηριστεί άχρηστη (καταθέτουμε χαρτί όπου η «Μίδας» τα έχει κάνει πλακάκια τουλάχιστον με τον επικεφαλής στο σχεδιασμό των ζωνών). Φτάνουν να λένε ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να βγει και… χρυσός στο Χάλακα.
Συντάσσουμε επιστολή που απαιτεί τη συμμετοχή της Μήλου σε όλα τα στάδια. Η Μήλος πρέπει να αποκτήσει άποψη και φωνή.
Όλα κρέμονται σε μια κλωστή. Οι «μελετητές» φεύγουν άπρακτοι για επανεξέταση.
Σκεφτόμαστε ότι πρέπει να μαζευτούμε και να οργανωθούμε γύρω από την καινούργια ιδέα. Ένθερμος υποστηρικτής ο Νίκος Παπαχριστοδούλου (καλή του ώρα!). Ποιους, πόσους να καλέσουμε; Τελικά, καλούμε 19, τον Φλεβάρη του 2001 στην Ουτοπία.
Τους εξηγώ. Με ρωτούν αν πάω για Δήμαρχος (Αντ. Βελετάς), παίρνουν τις διαβεβαιώσεις μου αλλά καταλήγω: «αν όμως αποφασίζαμε να πάρουμε μια τέτοια ευθύνη όλοι οι επίδοξοι θα φεύγανε από τα παράθυρα» και συμφωνούν με ενθουσιασμό για δημιουργία συλλόγου για τη διάδοση και εφαρμογή τοπικής Ατζέντα 21, ένα χωροταξικό και σχέδιο ανάπτυξης φτιαγμένο από τη Μήλο για τη Μήλο. Γιώργος Τσαΐνης: «…γιατί θέλω να κοιτάζω τα παιδιά μου στα μάτια» Πέτρος Αρμένης: «…να μην πάμε αντουφέκιστοι ρε παιδιά…» Μανούσος Δρούγκας: «…ήρθα επιφυλακτικός, αφού διαβεβαιώνεις ότι δεν έχεις βλέψεις, είμαι μέσα».
Την πρωτοβουλία πρέπει να πάρει ο Δήμος.
Και φτιάχνουμε το ΟΡΑΜΑ (Οργάνωση Αειφορικής Μηλιακής Οργάνωσης –νονός ο Μ.Δρούγκας).
Και τώρα, εντελώς τηλεγραφικά, το χρονικό του ναυαγίου.
Μόλις η ύπαρξή μας γίνεται γνωστή χαρακτηριζόμαστε μασόνοι και υποψήφιοι Δήμαρχοι. Μα το πράγμα έχει δυσκολίες και από μέσα. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, να μάθουμε άλλο τρόπο να αντιλαμβανόμαστε τα κοινά. Αλλά η πολιτική μας κουλτούρα γίνεται αλυσίδα στα πόδια μας. Το ΟΡΑΜΑ γίνεται καταλύτης δημιουργίας πολιτικής ομάδας. Δεν μου αρέσει, βλέπω τον «Μανωλιό να φορά τα ρούχα του αλλιώς».
Σύγκρουση, παραιτούμαστε, επιστρέφω με βαριά καρδιά (όχι και ο Λεωνίδας).
Στηρίζω συνάντηση ενημέρωσης με τον Δήμαρχο (Ψαθά) που μας κοροϊδεύει «εσείς το Δήμο θέλετε αλλά έχουν γνώσιν οι φύλακες!».
Καλοκαίρι του 2001, περίπου δέκα από τους πρώτους δεκαεννιά δηλώνουν «ανεξαρτήτως ΟΡΑΜΑτος» ότι θα συμμετάσχουν στις Δημοτικές. Στο ίδιο ψηφοδέλτιο. Τι είναι τούτα! Με ρωτούν αν θέλω να συμμετάσχω σε συνάντηση, λέω κι εγώ ναι αλλά με πλατφόρμα την Ατζέντα, όχι συλλογή ψήφων. Τελικά δεν με καλούν. Κάποιος (Νοέμβριο μήνα) έρχεται και μου λέει: Προκρίθηκε επικεφαλής ο Τσαΐνης. Θα μας στηρίξεις και θα είσαι ο κρυφός… αρχιτέκτονας. Γίνομαι θηρίο: «Όχι! Δεν πιστεύουν πια στην Ατζέντα, δεν θα την κάνουν. Νομίζουν ότι η πτώση Ψαθα θα λύσει όλα τα προβλήματα. Την Κυριακή θα γελάμε, τη Δευτέρα θα κλαίμε!».
Όταν ο Δήμαρχος με ζητά τεχνικό στον Δήμο αποφασίζω να «παίξω» κι εγώ. Του λέω «τι τεχνικός συνεργάτης, αν θες, κάνε εσύ την Ατζέντα21». Είναι στριμωγμένος και δέχεται, έχοντας φυσικά άλλα στο μυαλό του. Βάζω ένα προσωπικό στοίχημα. Θα πάω και ή θα δημιουργήσω προϋποθέσεις να τις βρούνε μπροστά τους ή θα καταστραφώ. Η απόφασή μου εκλαμβάνεται –στο ΟΡΑΜΑ!- ως προδοσία. Γιατί; Κινδυνεύει το ΟΡΑΜΑ αν την Ατζέντα τη βάλει μπρος ο… Ψαθάς; Παραιτούμαι από το ΟΡΑΜΑ.
Τον Ιούνιο (2002) νέα ανοιχτή συνέλευση για τον Χάλακα. Φιάσκο. Παρά λίγο να πέσει ξύλο.
Στο Δήμο διαβάζω και κάνω επαφές. Πέφτω πάνω στον ΧΥΤΑ. Πάω στη Σύρο, τον βάζω μπροστά. Μέχρι τέλος Φθινωπόρου η μελέτη έχει ανατεθεί. Τότε, διάφορα «γραφεία» σπάσανε τα τηλέφωνα να ζητάνε «τη δουλειά». Που το μάθανε; Είχανε κατά καιρούς προσφέρει διάφορες «υπηρεσίες» και τους κακοφάνηκε.
Μέσα στο καλοκαίρι διάφοροι φορείς και ο κόσμος, έχοντας φάει το παραμύθι του κακού φιδιού ή και επίτηδες απειλούν θεούς και δαίμονες αν γίνει κάτι στον Χάλακα. Έπαρχος και Δήμαρχος σε πλήρη αδυναμία να το διαχειριστούν γιατί έχουν καταλάβει ότι κάποτε κάτι θα γίνει (βλέπε ΚΥΑ).
Ευκαιρία!
Συντάσσω 8σέλιδη επιστολή: Η Μήλος ενιαίος χώρος, ζητάμε από Ευρώπη και Ελλάδα (ΥΠΕΧΩΔΕ) να τα πάρουν όλα πίσω. Το μόνο που δέχόμαστε είναι μια Ατζέντα 21 για όλο το νησί όπου θα πρωταγωνιστεί ο Δήμος . Υπογράφουν Δήμαρχος Έπαρχος Νομάρχης (Ρήγας). Ανακούφιση. Οι «δικοί μου» σίγουρα θα πάρουν τον Δήμο και θα βρουν την επιστολή πάνω στο γραφείο. Να δούμε τι θα κάνουν. Ο Αβέρκης μπαινοβγαίνει στο Δήμο και ενημερώνεται. Δηλώνει (μαθαίνω) ότι με θεωρεί παρείσακτο και σκοπεύει να με απομακρίνει. Δεν πειράζει, με την επιστολή το «μπαλάκι» έχει περάσει στα χέρια τους. Όλοι δίνουν εξετάσεις κάποτε.
Πρώτη του Γενάρη αναλαμβάνουν τον Δήμο. Τους καλώ στο γραφείο του Δημάρχου Γ.Τσαΐνη, Φ.Δρούγκα, Αβέρκη, ίσως Τ.Αρμένη. Λέω «κανένας δεν ξεχνά τις διαφορές μας. Αν έχουμε ακόμα κοινό στόχο, η σύμβασή μου λήγει τον Ιούνιο, μένω. Αν δεν με ανέχεστε φεύγω μόνος μου τώρα. Μου είπαν «μείνε». Μα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Τον Φεβρουάριο δίνω στον Δήμαρχο ραβασάκι (ούτε γκόμενα να ήμουνα!) «Τα γουναράδικα είναι πραγματικότητα, αν θες να το κουβεντιάσουμε οι δυο μας». Καμία απάντηση. Για το «ραντεβού στα γουναράδικα», ότι δηλαδή θα μας γδάρουν ζωντανούς, παραλίγο να φάω ξύλο ένα χρόνο πριν μέσα στο ΟΡΑΜΑ (που να εξηγώ τώρα, οι μεγάλοι ας πουν στους στους νέους τι σημαίνει αυτό).
Με τα χίλια ζόρια, γύρω στο Πάσχα κάνω μια παρουσίαση της Ατζέντα στους Δημοτικούς Συμβούλους, μεσημέρι μετά τη δουλειά. Κανένας της αντιπολίτευσης, όχι όλη η συμπολίτευση. Μάλλον μου έκανε χάρη ο Δήμαρχος, να σταματήσω τη γκρίνια. Τα είπα, τελείωσα, αυτό ήτανε.
Πάντως, προς τιμήν του, μόνο ο Νίκος Μάλλης (ο Βουργάς) είπε στα ίσα τη γνώμη του: «Εγώ δε δε δέχομαι να έχουν οι φορείς ενεργό ρόλο στις αποφάσεις του Δήμου».
Έρχεται κι ο Μάιος και τα νέα για Προεδρικό Διάταγμα για τον Χάλακα φουντώνουν. Νέα επιστολή με υπογραφή Δημάρχου Έπαρχου, τα ίδια αιτήματα και να καταλήγει: «… επιφυλασσόμαστε των νομίμων δικαιωμάτων μας».
Εν τω μεταξύ κάνω πυκνές επαφές με Ευρώπη και Ελλάδα. Η Σπάλα πείθεται ότι η Ατζέντα 21 μπορεί να γίνει χωρίς να εκτεθεί η ίδια. Το Συμβούλιο της Ευρώπης καλύπτεται απολύτως και συμφωνεί. Το ίδιο και η Δ/νση Περιβάλλοντος για το Natura 2000. Συζητάμε την ημερομηνία στρογγυλής Τράπεζας για την εξαγγελία, να δοθεί χρόνος στον Δήμαρχο να το θέσει στη Μήλο. Δεν μπορούν να έρθουν, όπως ζητάω, στη Μήλο, λόγω υποχρεώσεων και μου προτείνουν τις Βρυξέλλες. Τη Δ/νση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα εκπροσωπήσει η Νομική της Υπηρεσία με τον (Έλληνα) Διευθυντή της –μου διαφεύγει το όνομά του. Εγώ θα ανελάμβανα την οργάνωση και τον συντονισμό του εγχειρήματος.
Τον Ιούνιο έληγε η Σύμβασή μου. Η ανανέωση φαινόταν να είναι τυπικό θέμα. Μου είπαν να συντάξω μια σύμβαση. Σύμβαση -έργου όμως, γιατί η προηγούμενη ήταν συγκαλυμμένη εργασίας και τα μηνύματα τα είχα πάρει ένα δυο μήνες πριν από τον Αβέρκη: «μπορείς να αφήσεις σε παρακαλώ αυτά τα σημαντικά που κάνεις και να μου υπογράψεις μια-δυο μελέτες για τοιχία γιατί έχουμε κάτι τράφους ετοιμόρροπους;».
Η σύμβαση λοιπόν, καθαρή έργου. Υπεύθυνος οργάνωσης και συντονισμού της Ατζέντα 21 και της εφαρμογής της. Δίνω λόγο και παίρνω εντολές μόνο από τον Δήμαρχο. Αμοιβή μεταφρασμένη σε μηνιαίες αποδοχές, με βάση την τότε συλλογική σύμβαση μηχανικών 2.500 ευρώ το μήνα.
Είκοσι μέρες μετά τη λήξη της παλιάς σύμβασης δεν έχω πάρει απάντηση. Έχω μάθει ότι απορρίφθηκε γιατί «ζητούσα πολλά χρήματα, περισσότερα από αυτά που παίρνει ο Δήμαρχος» λέει. Φυσικά κανείς δεν ήρθε να μου πει «τόσα μπορούμε, θέλεις;» Ούτε καν μου ανακοίνωσαν την απόρριψη.
Τυχαία συνάντησα τον Δήμαρχο στο Δημαρχείο και μπήκα στο γραφείο του. Λέω «ξέρω, τελειώσανε όλα αλλά θέλω να μου το πεις ο ίδιος». «Ναι» μου λέει «δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο…». Κουβέντα για τα λεφτά. «Εντάξει.» Λέω. «Καλή τύχη». Φεύγω.
Η προσπάθεια που έκανα δυόμιση χρόνια, το γεγονός ότι είχα πάει πολύ πέρα από εκείνο που θα μου πρόσφερε ήσυχη συνείδηση, δε μου ‘δινε την παραμικρή παρηγοριά.
Αισθανόμουν ότι είχαν εξαπατήσει την ίδια τη Μήλο. Τώρα κρατούσα μια αλήθεια που δεν ήταν μόνο δικιά μου. Μα δεν θα τη δημοσιοποιούσα τώρα, που είχα βλαφτεί και προσωπικά. Να δούμε και τι θα κάνουν στην τετραετία. Τους επόμενους μήνες προσπάθησα να συνέλθω από το βαρύτατο «πένθος». Είχα αυτό το δικαίωμα.
Δυστυχώς, η «Κυριακή» πέρασε και ήρθε η «Δευτέρα»: Η Βαρυτίνη γενικός εργολάβος, η ΚΥΑ μια αναπόδραστη πραγματικότητα, η γεωθερμία «δε ρυπαίνει και άρα δε μας αφορά» και θα το δεις… Μα δεν έκλαψε κανείς… Αντίθετα, τώρα, συζητάμε τον εξωραϊσμό της ΚΥΑ και ο πρόεδρος του ΟΡΑΜΑτος (είναι ενεργό σωματείο;) συμμετέχει στην επιτροπή.
Τώρα, ό,τι έζησα που δεν είναι μόνο δικό μου, δεν δικαιούμαι να το κρατώ.
Ας καταθέσει ο καθένας τη δικιά του αλήθεια.
Άμαν Ντόκτορ!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κ. Κοσμόπουλε,

Από τα δύο άρθρα κρατώ τα εξής:
- Αρχικά εκτιμήθηκε πως η οχιά (και το Natura) ήταν ο καλύτερος τρόπος να σταματήσει ο χρυσός. Καλή ώρα δηλαδή σαν σήμερα, που κάποιοι επιμένουν να προβάλουν την ΚΥΑ γιά την Δ. Μήλο σαν αντίδοτο στα ορυχεία...
- Η εναλλακτική σας πρόταση (ΟΡΑΜΑ) ήταν ότι η Μήλος είναι ενιαία. Υποθέτω ότι θα προέβλεπε χώρο και γιά τουρισμό και γιά ορυχεία και γιά "φύση", δηλ. ισόρροπη ανάπτυξη (διαφορετικά θα είχαμε όλη τη Μήλο "πράσινη" κι όχι μόνο τη Δυτική)
- Σας έπεισε κι o Galiano και η καλή κυρία Σπάλα του ΥΠΕΧΩΔΕ γιά τις αγαθές προθέσεις τους.
- Δεν υποστηρίχθηκε και δεν δρομολογήθηκε η πρόταση "ενιαία Μήλος", αφού δεν ανανεώθηκε η σύμβασή σας από το Δήμο
- Με εκείνα και με τούτα οδηγηθήκαμε στο σημερινό χάλι με την ΚΥΑ και τη μισή Μήλο δεσμευμένη.

Από τα υπόλοιπα που εξιστορείτε, δυσκολεύομαι να βγάλω άκρη. Γιά τη σημερινή κατάντια νίπτετε τας χείρας σας, οπότε σαν κακοί της ιστορίας ποιοί μας απομένουν; Οι του Δήμου (που τότε σας ρωτούσαν αν θα κατεβείτε στις δημοτικές) και δεν σας ανανέωσαν τη σύμβαση...

Συμφωνώ με το ότι η Μήλος είναι ενιαία και πρέπει να συνυπάρχουν βιώσιμα και ισόρροπα τουρισμός και εξόρυξη και ψάρεμα και φίδια και περιβάλλον. Από εκεί και πέρα δεν συμφωνώ με την εκ των υστέρων εύκολη "αντιπολίτευση" στο Δήμο. Κανείς δεν μας λέει ότι η κατάσταση με την ΚΥΑ στο σβέρκο μας είναι δυστυχώς ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ. Ούτε βλέπω κάποια εναλλακτική πρόταση, έστω γιά αξιοπρεπή συμβιβασμό/τροποποίηση της ΚΥΑ (που μάλλον είναι το μόνο που μας απέμεινε;).

Αναρωτιέμαι ποιός τελικά θα αναλάβει την ευθύνη γιά αυτή την παγίδα που μας έριξαν. Και πότε επιτέλους θα αποσυνδέσουμε την ψευτο-οικολογία από τη βιώσιμη ανάπτυξη του νησιού μας.

Ανώνυμος είπε...

Κυρίε/α,
Μου ήταν πιο βολικό να απαντήσω έναν προς έναν στους προβληματισμούς σας. Γι' αυτό βάζω και τα δυο κείμενα. Ελπίζω να σας κατάλαβα και μακάρι ο διάλογος εδώ, όχι επί του αμέσως πρακτέου για το οποίο είμαι πολύ απαισιόδοξος αλλά για το αν μπορούμε ακόμα να ονειρευόμαστε και ποια είναι τα όνειρά μας, θα μας κάνει, τουλάχιστον, να νιώθουμε λιγότερο μόνοι.

"Από τα δύο άρθρα κρατώ τα εξής:
- Αρχικά εκτιμήθηκε πως η οχιά (και το Natura) ήταν ο καλύτερος τρόπος να σταματήσει ο χρυσός. Καλή ώρα δηλαδή σαν σήμερα, που κάποιοι επιμένουν να προβάλουν την ΚΥΑ για την Δ. Μήλο σαν αντίδοτο στα ορυχεία..."

ΚΚ: Την πρώτη στιγμή ναι, το Natura (εντός του οποίου και η οχιά) φάνταζε σαν αντίπαλο δέος. Όμως φάνηκε αμέσως ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει το όλο θέμα (από την οχιά μέχρι την αειφορία) αμυντικά (απέναντι στις κυρώσεις), επιφανειακά (δεν αντιλαμβάνεται, ακόμα και τώρα, ότι η μόνη δυνατή «ανάπτυξη» με όρους επιβίωσης θα είναι, στον αιώνα μας, η βιώσιμη ανάπτυξη και εκεί πρέπει να βαθύνουμε τη γνώση και να βρούμε διεξόδους) και εν τέλει καιροσκοπικά. Η (και Τοπική) Ατζέντα21 (που γνωρίσαμε με αφορμή την πρόταση Galiano) μας οδήγησε σε ένα αναπάντεχο (επαναστατικό κατά τη γνώμη μου) ζητούμενο-προαπαιτούμενο: Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι μια σειρά από νέες κρατικές κανονιστικές διατάξεις αλλά το συλλογικό προϊόν της κοινωνίας που με την άμεση συμμετοχή της στα κοινά πασχίζει να διαμορφώσει τις συνθήκες ενός αύριο με ελπίδα. Πρώτο μέλημα λοιπόν, εκείνων που αντιλαμβάνονται την πρόκληση, θα ήταν να δώσουν ουσιαστικό βήμα στους φορείς και τους πολίτες (και τους νέους, ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ!) τροφοδοτώντας τους ταυτόχρονα με πληροφόρηση για τις απαιτήσεις των καιρών.
Με αυτούς τους όρους, η αντιπαλότητα μεταξύ εξόρυξης και υπολοίπων όπως την αντιλαμβανόμαστε τώρα (εντελώς αναποτελεσματικά) θα ήταν ξεπερασμένη.

"Η εναλλακτική σας πρόταση (ΟΡΑΜΑ) ήταν ότι η Μήλος είναι ενιαία."

ΚΚ: Η Μήλος εκ των πραγμάτων, λόγω μεγέθους, αποτελεί από γεωφυσική και κάθε άλλη άποψη, ενότητα. Ενδεικτικό είναι ότι η «Μίδας» στο έγγραφο που καταθέσαμε, ευχαριστεί την ομάδα της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης του Χάλακα που «απέκλεισε από την έρευνά της την Ανατολική Μήλο»!...

"Υποθέτω ότι θα προέβλεπε χώρο και για τουρισμό και για ορυχεία και για "φύση", δηλ. ισόρροπη ανάπτυξη (διαφορετικά θα είχαμε όλη τη Μήλο "πράσινη" κι όχι μόνο τη Δυτική)."

ΚΚ: Φυσικά, μόνο που «πράσινη Μήλος» δεν θα σήμαινε αποκλεισμένη, αντιπαραγωγική και «δυστυχισμένη» Μήλος αλλά το ακριβώς αντίθετο. Πρώτη μάλιστα προτεραιότητα στην πληροφόρηση (μια και αυτό είναι το αρχικό και κορυφαίο ζητούμενο του κόσμου) θα κατείχαν οι νέες πολλαπλές οικονομικές δυνατότητες και ευκαιρίες που ανοίγονται (και για περισσότερους ανθρώπους ) με τη στροφή προς την αειφορία. Δείτε για παράδειγμα την έκρηξη της γεωργίας, της βιομηχανίας, της τεχνολογίας και του εμπορίου (και του τουρισμού!) φιλικών στο περιβάλλον. Στον όρο «πράσινη» πρέπει να βάλουμε άλλο, θετικό περιεχόμενο.

"Σας έπεισε κι o Galiano και η καλή κυρία Σπάλα του ΥΠΕΧΩΔΕ για τις αγαθές προθέσεις τους."

ΚΚ: Ο Galiano δεν μας έπεισε, μας άνοιξε μια πόρτα και είδαμε…
Η κα Σπάλα, κατά βάθος τελείως άσχετη τότε με την αειφορική αντίληψη της προστασίας της φύσης (δηλαδή και την αναπτυξιακή) και αγνοώντας παντελώς την ουσία της Ατζέντα21, προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης- Συνθήκης της Βέρνης και των εδώ επιχειρηματικών συμφερόντων που στηρίζουν οι κυβερνήσεις με σκοπό, εν τέλει, την εξυπηρέτηση των δεύτερων. Ψέματα, διπλωματικές κωλοτούμπες και μια Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων που «φοίτησε και ανδρώθηκε» σ’ αυτή τη σχολή, οδήγησαν στα πασαλείμματα στου Αροκάνιστου και στην ΚΥΑ (την ίδια ώρα που εμείς βολευόμασταν στη σιωπή). Αυτό ήταν το οπλοστάσιό της. Το γεγονός ότι κατάφερα να την πείσω για το ραντεβού στις Βρυξέλλες ίσως οφείλεται στις ανακατατάξεις που λάμβαναν χώρα τότε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, στην ασφυκτική μου πίεση σε μια δίωρη συζήτηση που είχαμε στο γραφείο της και, ίσως, στο γεγονός ότι η ίδια δήλωνε αριστερή… Φυσικά ίσως, αργότερα, να με κρεμούσε.

"Δεν υποστηρίχθηκε και δεν δρομολογήθηκε η πρόταση "ενιαία Μήλος", αφού δεν ανανεώθηκε η σύμβασή σας από το Δήμο."

ΚΚ: Δεν με ενδιέφερε η ανανέωση της σύμβασης καθαυτής. Θα μπορούσαν, αν ήθελαν να είναι συνεπείς ως ιδρυτικά και συνεχίζοντα μέλη του ΟΡΑΜΑτος, να το κάνουν και χωρίς εμένα.

"Με εκείνα και με τούτα οδηγηθήκαμε στο σημερινό χάλι με την ΚΥΑ και τη μισή Μήλο δεσμευμένη."

ΚΚ: Δεσμευμένη όχι γιατί ανακηρύχτηκε φορέας οικολογικών αξιών αλλά γιατί τη διαχειρίζονται όπως τη διαχειρίζονται. Ανάλγητοι, απαίδευτοι και διεφθαρμένοι Κυβερνώντες την έκαναν παιχνίδι που οι Δημοτικοί μας άρχοντες αφήνουν να εξελιχθεί γνωρίζοντας καλά ότι η κοινωνία της Μήλου δεν είναι παίκτης. Και η όποια ενδεχόμενη εξέγερση δεν πιστεύω πια ότι θα είναι φορέας του αιτήματος «κοινωνία των πολιτών». Κανένας δεν σπρώχνει προς αυτή την κατεύθυνση. Ας παρηγορηθούμε λέγοντας ότι ιστορικά «οι συνθήκες δεν είναι ώριμες» ελπίζοντας (κρυφά!) στο θαύμα της διάψευσης (από τους ΝΕΟΥΣ!).

"Από τα υπόλοιπα που εξιστορείτε, δυσκολεύομαι να βγάλω άκρη. Για τη σημερινή κατάντια νίπτετε τας χείρας σας, οπότε σαν κακοί της ιστορίας ποιοι μας απομένουν; Οι του Δήμου (που τότε σας ρωτούσαν αν θα κατεβείτε στις δημοτικές) και δεν σας ανανέωσαν τη σύμβαση..."

ΚΚ: Νομίζω ότι έχω απαντήσει. Θα μπορούσαν να το ξεκινήσουν και χωρίς εμένα. Η ανανέωση της σύμβασης θα σηματοδοτούσε, απλώς, τη βούλησή τους. Αν είχαν διαπιστώσει όμως οι ίδιοι ότι το όραμα του ΟΡΑΜΑτος δεν είναι εφικτό θα έπρεπε να το καταθέσουν. Και φυσικά να πάρουν τις αποστάσεις τους από το ΟΡΑΜΑ. Και πιστεύω ότι αν είχαν από μόνοι τους φθάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα, θα το έκαναν. Αλλά φοβάμαι ότι δεν έγινε έτσι. Κάποιοι αναγκάστηκαν να το καταπιούν χωρίς αυτό να μειώνει τις ευθύνες τους. Αντίθετα, το ΟΡΑΜΑ ορίστηκε σύμβουλος του Δήμου για την αειφορία, ο κ. Παπαγεωργίου πρωταγωνιστεί στις επιτροπές και την αρθρογραφία, το ραντεβού στις Βρυξέλλες δεν υπήρξε ποτέ, …τι σημαίνουν όλα αυτά, τι συνέβη; Αισθάνονται άραγε την (ηθική τουλάχιστον) υποχρέωση να πάρουν θέση; Δεν το έχω δει.
Τα περί δικών μου τέτοιων φιλοδοξιών είναι τουλάχιστον αστεία. Όποτε είχα την ευκαιρία, απάντησα ότι η… φιλοδοξία μου υπήρξε ασύγκριτα μεγαλύτερη: Να ήμουν «μια σπίθα στην αλλαγή της ιστορίας της Μήλου». Αποδείχθηκε ότι ήμουν εκτός τόπου και χρόνου και το έχω αποδεχθεί.

"Συμφωνώ με το ότι η Μήλος είναι ενιαία και πρέπει να συνυπάρχουν βιώσιμα και ισόρροπα τουρισμός και εξόρυξη και ψάρεμα και φίδια και περιβάλλον. Από εκεί και πέρα δεν συμφωνώ με την εκ των υστέρων εύκολη "αντιπολίτευση" στο Δήμο."

ΚΚ: Δεν κάνω αντιπολίτευση, η παρουσία μου σε τούτο το διάλογο έχει για μένα καθαρά ιστορική αξία στο βαθμό που δεν ξέρουμε, αν το προσπαθούσαμε, πόσο μακριά θα πηγαίναμε. Αλλά και γιατί η ιστορία έχει πρωταγωνιστές πρόσωπα με ονοματεπώνυμο και όχι «σκοτεινές δυνάμεις». Απόδειξη ότι η πρώτη μου εμφάνιση την άνοιξη στις εφημερίδες, έγινε μετά την εξασφάλιση της δεύτερης τετραετίας τους και μακριά από εκλογές. (Μήπως έκανα λάθος;)

"Κανείς δεν μας λέει ότι η κατάσταση με την ΚΥΑ στο σβέρκο μας είναι δυστυχώς ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ. Ούτε βλέπω κάποια εναλλακτική πρόταση, έστω για αξιοπρεπή συμβιβασμό/τροποποίηση της ΚΥΑ (που μάλλον είναι το μόνο που μας απέμεινε;)."

ΚΚ: Την ΚΥΑ τη δημιούργησε η Κυβέρνηση αλλά την ευθύνη την έχει η παρούσα Δημοτική αρχή διότι ΗΞΕΡΕ! Όσο για αναστρεψιμότητες, συμβιβασμούς και τροποποιήσεις, αυτά γίνονται από τους παίκτες. Οι πολίτες αυτή τη στιγμή δεν είναι παίκτες. Ποιους τοποθετείτε, λοιπόν, μέσα στο «μας»;

"Αναρωτιέμαι ποιός τελικά θα αναλάβει την ευθύνη για αυτή την παγίδα που μας έριξαν. Και πότε επιτέλους θα αποσυνδέσουμε την ψευτο-οικολογία από τη βιώσιμη ανάπτυξη του νησιού μας."

ΚΚ: Έχετε απόλυτο δίκιο αλλά μην ξεχνάτε ότι η πολιτική και η ευθύνη δεν έχουν την τιμή να γνωρίζονται από κοντά. Όσο για την αποσύνδεση, φοβάμαι ότι «ιδού, θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει» όχι πια από πολέμους ορατούς αλλά από την εξορία μέσα τους. Μέχρι να ξυπνήσουν με τις παλάμες τους γεμάτες με τις δικές τους ευθύνες.

Ανώνυμος είπε...

Κ. Κοσμόπουλε, ειλικρινά ευχαριστώ γιά την απάντησή σας. Χαίρομαι που κάποια τα είπατε επιτέλους έξω από τα δόντια. Πιστεύω πάντως ότι γιά όλα υπάρχει πάντοτε και συλλογική και ατομική ευθύνη. Γιά λόγους αρχής επίσης θα ήθελα να ακούσω εξιστόρηση γεγονότων και απόψεων και από άλλες πλευρές.
Πέραν αυτών, η ιδέα της διαχείρισης της Μήλου σαν εναιαίο σύνολο μέσω συμμετοχικών διαδικασιών, είναι εξαίρετη. Συμφωνώ απολύτως στο ότι ο όρος "πράσινος" δεν σημαίνει μη-ανάπτυξη ή εξοβελισμό δραστηριοτήτων και ευνοική μεταχείριση κάποιων σε βάρος άλλων. Αντίθετα, σημαίνει ισόρροπη συνύπαρξη και ανάπτυξη με άλλη φιλοσοφία. Αυτό τελικά δεν είναι και η βιώσιμη ανάπτυξη; Η μήπως είναι καλύτερη η αντιπαλότητα εξόρυξης και τουρισμού, αλλά και ιδιοκτητών γής, ψαράδων, οικολόγων, ...
Ξέρετε, ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι αρκετοί θεωρούν πως γιά να "προστατευθεί" το περιβάλλον, πρέπει να σταματήσουν και κάποιες δραστηριότητες. Δυστυχώς η αντίληψη αυτή φαίνεται να διαποτίζει και το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενισχυόμενη από δράσεις "οικολογικής" προέλευσης. Υπάλληλοι σαν την κα Σπάλα, αλλά και όψιμοι "οικολόγοι", δεν είναι απλώς άσχετοι με την έννοια της βιωσιμότητας, αλλά θεωρώντας εαυτούς ιππότες/προστάτες της φύσης, μετατρέπονται τελικά σε τροχοπέδη στην προσπάθεια των τοπικών κοινωνιών να έχουν λόγο γιά το μέλλον τους.
Ελπίζω τελικά να βγεί κάποια νότα αισιοδοξίας και μακάρι να διαψευσθείτε και ο εδώ διάλογος να μην μας αφήσει μόνους.

Ανώνυμος είπε...

… Βλέπετε;
Δεν ξέρω γιατί, ίσως λόγω… εποχής, από χτες τριγυρίζει στο μυαλό μου ο στίχος «…που καιρός για μελέτη, το Τριώδι έχει ανοίξει» από το ποίημά της Σοφίας Μαυροειδή Παπαδάκη «ιδιαίτερο μάθημα». Και το μυαλό μου πήγε στην εποχή που το πρωτάκουσα, θα ‘ταν το ΄65 ή ΄66 από ένα καθηγητή που είναι ξεχασμένος κι ας έγραψε, μαζί με μερικούς άλλους τότε, Ιστορία στον εκπαιδευτικό μας μικρόκοσμο. Τον έλεγαν Ηλία Κηζυράκο. Πολλά του χρωστά η γεννιά μου και μπαίνω στον πειρασμό να πω «φυσικά!» έφυγε καρφωμένος στη χούντα για «ανατρεπτική δράση εντός του σχολείου». Τι λες ΜΔ, θα του κάνεις ένα αφιέρωμα κάποτε;

Ιδιαίτερο μάθημα
Με το μάθημα τούτο, τη φτωχή μου τη ζήση
-δραχμές χίλιες που δίναν- είχα πια ξασφαλίσει.
Στο φαϊ μου οχτακόσες - μια ζωή μετρημένη-
για το νοίκι διακόσες -καμαρούλα μια πήχη-
και για τ' άλλα, σκεφτόμουν, κάτι πάλι θα τύχει.
'Ηταν κάποια κυρία κοσμική, καλεσμένη
στα μεγάλα σαλόνια κ' είχε ανάγκη να ξέρει
για τον 'Ομηρο κάτι, για της Λέσβου τη λύρα,
στην κουβέντα της στίχους πού και πού ν' αναφέρει,
ν' απαγγέλλει Μαβίλη, Καβάφη, Πορφύρα.

'Ενα μάθημα ακόμα κ' η ζωή θαν' ωραία
-συλλογιόμουν˙ στο τέλος θα της μάθω κι αρχαία!
'Οταν ξάφνου μου λέει: «Θα σας πάψω ένα μήνα
-πού καιρός για μελέτη, το Τριώδι έχει ανοίξει!
Ξενυχτώ κάθε βράδι στους χορούς κολομπίνα,
και, θαρρώ, δε σας έχω το κοστούμι μου δείξει.
Τι succès που ‘χω κάνει!... Το πιο φίνο lamée!
Δεκαπέντε χιλιάδες μού κοστίζει - μοντέλο
Το Grand Chic απ' ευθείας το ‘χει φέρει για με!
Κι assorti πώς μου πάει μυτερό το καπέλο!...»
Θα ‘πε κι άλλα - δεν ξέρω˙ το μυαλό μου, σα σφήνα,
μια κουβέντα τρυπούσε: «Θα σας πάψω ένα μήνα!».

Ανώνυμος είπε...

Ναι, το βλέπω και θα μου επιτρέψετε να σας πώ ότι εμένα μου έρχεται στο μυαλό διαρκώς το "Περιμένοντας τους βαρβάρους" του Καβάφη. Μακάρι βέβαια να μην ισχύει στην περίπτωσή μας !

"....................
Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

- Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις."

Ανώνυμος είπε...

Σε λίγο θα πιάσετε συζήτηση και για τα υπαρξιακά σας...εμένα πάντως μου θυμίζετε το "είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι",Αστερίξ...

Unknown είπε...

Κώστα,
η αναφορά σου στον Ηλία Κυζηράκο δεν μου τον θύμησε δεδομένου ότι πολύ συχνά τον θυμάμαι σαν παράδειγμα για την επιρροή που μπορούν να έχουν οι εκπαιδευτικοί στα παιδιά και μάλιστα για όλη τη ζωή τους.
Ο Κυζηράκος μας δίδαξε με το ήθος του, με την διάθεση, αλλά και την επάρκεια να μας ανοίγει παράθυρα στον κόσμο και να μας σπρώχνει στην κριτική (εσύ θυμάσαι πιο καλά το ΚΡΙΤΗΡΙΟ)των πραγμάτων και μάλιστα τότε και εδώ.
Θυμάμαι όταν κάποια φορά μας έκανε Ρωμαική Ιστορία και μας μιλούσε όλη την ώρα αναλύοντας την κοινωνία της Ρώμης, την καθημερινότητα, τις τάξεις, τα ήθη και μεταφέροντας μας πέρα από του λαμπρούς αυτοκράτορες και τις ιστορικές μάχες....
Οι καλοί μαθητές που πάντα διάβαζαν και το παρακάτω μάθημα, αιφνιδιάστηκαν και έψαχναν σε πόσες και ποιές σελίδες θα βρίσκαμε όλα αυτά που ακούσαμε.
Ο Κυζηράκος μας υπέδειξε μιάμιση σειρά από το παρακάτω κεφάλαιο ....

Θα μας βοηθούσε ένα αφιέρωμα σε εκείνον.

Ανώνυμος είπε...

Εκτός από το σχολείο εγώ είχα την πρόσθετη τύχη να συναναστραφώ τον Κηζυράκο από πολύ κοντά -έμενε δίπλα στο σπίτι μου και είχαμε αναπτύξει και οικογενειακή σχέση. Κάθε απόγεμα με την αδερφή μου τρυπώναμε στο δωματιάκι του -από 'κει έχω τις πιο δυνατές εμπειρίες. Εκεί μέσα άκουσα πρώτη φορά Θεοδωράκη και μετά τον άκουγα να απαγγέλει "Επιτάφιο", "Επιφάνεια", "Παλατινή Ανθολογία" σε δική του μετάφραση και Έζρα Πάουντ που μετέφραζε εκείνο τον καιρό. Αλλά και Ανδρέα Λασκαράτο, "γιατί τα τάλαρα τα λένε τάλαρα" πολύ γέλιο! Από κείνον πρωτάκουσα το "Άξιον Εστί" και χάρις σ' εκείνον συμμετείχα στην πρώτη πενταήμερη του Γυμνασίου Μήλου (χωρίς να το δικαιούμαι φυσικά, το κανόνισε προφανώς ο πατέρας μου). Άκου διαδρομή: Αθήνα-Αρχαιολογικό Μουσείο, Δελφοί, Ολυμπία, Μυστράς, Επίδαυρος, Αθήνα- Θέατρο Μινωτή, Εθνική Πινακοθήκη. Εκεί, χαζεύοντας μπροστά σ' έναν πίνακα του είπα: "δεν καταλαβαίνω τίποτα" για να πάρω μια απάντηση-σύντροφο ζωής: "μην προσπαθείς να καταλαβαίνεις, να προσπαθείς να αισθάνεσαι". Όσο για το "Κριτήριο"... Έχεις κανένα τεύχος;

Η Μήλος είναι:
......Για το κράτος ένα νησί στα τόσα που δεν μπορεί να διαχειριστεί, και έτσι με ανακούφιση το παραδίδει στις εταιρίες για εκμετάλλευση, νίπτοντας τα αδέξια χέρια του
.....Για τις εταιρίες ιδανικός τόπος άντλησης κερδών, χωρίς ιδιαίτερες οχλήσεις
......Για εμάς που γεννηθήκαμε και φιλοδοξούμε και να πεθάνουμε εδώ, είναι ο κόσμος όλος και απαιτούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για το παρόν και το μέλλον του.
Ο διάλογος μας είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε την απελπισία του αφόρητου ρεαλισμού που μας έχουν φορέσει και να ανιχνέσουμε τις δυνατότητες μας, τι θέλουμε για αύριο, ποια τα όπλα μας, ποιους πόρους και από που και πως θα τους απαιτήσουμε.
Απαιτείται δικό μας, προσαρμοσμένο σχέδιο ανάπτυξης, από την κοινωνία για την ίδια και δέσμευση από όλους μας.